Etappe 3 : Groningen - Schipborg

Vanmorgen werd ik niet wakker in mn tentje maar in de 'vergaderzaal' Ik heb zowaar 'uitgeslapen' tot 8:15 uur en gezellig ontbeten met mijn neef. Niet zo veel haast om vroeger de deur uit te gaan, maar tegen half 10 was t toch wel hoog tijd. Ik moest nog wel een goeie kilometer lopen voor ik op de route was en dat ging ook niet helemaal vanzelf. Toen ik zoekend rondliep in de buurt van station Groningen kwam er een vriendelijke man op me af. In gebrekkig nederlands vroeg hij of ik het kon vinden. Ik legde uit wat ik zocht, het startpunt van mn route, zodat ik mijn reis kon vervolgen. En de route kwam langs het station maar zoek op zo'n druk plek maar eens naar een klein rood/wit stikkertje. Alle lantarenpalen waren ook volgeplakt met allerlei stikkers wat het niet makkelijker maakte. De man vroeg mijn naam, en stelde zich voor als Keessie. Zo schrijf je het vast niet want hij was zuidafrikaans ofzo, behoorlijk getint in ieder geval, maar zo klonk het wel en dit is wat makkelijker te onthouden. Erg veel had ik niet aan hem want hij had geen idee hoe mijn route liep maar hij wilde telefoonnrs uitwisselen om een keer in samen te gaan wandelen. Ik mompelde wat over liever alleen wandelen en probeerde snel van van hem af te komen. Ik zag een vrouw lopen die deed voorkomen of ze een gids was en ik vroeg haar naar de route maar na 3 rondjes om t station kwam ik erachter dat ze er eigenlijk niks van wist. Opeens was ie daar dan! Een lantarenpaal mèt rood/witte streepjes erop! Tijd om een beetje op gang te komen en de eerste kilometers te maken. Het was ondertussen erg warm geworden en weinig beschutting maar wel leuk lopen langs het kanaal. Veel bootjes en kano's kwamen voorbij wat er gezellig uitzag. Ik had verlieverlee erg veel dorst gekregen door het lopen in die hitte en hoopte snel een bankje tegen te komen zodat ik wat makkelijker mn tas af kan zetten om drinken te pakken. Ik liep nog een stukje door inmiddels met een enorm droge mond van de dorst en precies toen ik dacht nu stop ik toch maar gewoon, dan maar geen bankje, stond er opeens een koelkastje in de berm. Wat asociaal dacht ik nog, wie dumpt hier nou zoiets hier, tot ik de tekst op de deur zag! Eieren 20c en flesje water 50c! Dat is nog eens fijn! Ijskoud water en ik hoef niet eens mn tas van mn rug te halen! Ik had wat kleingeld in mn broekzak en kocht een flesje water. Ik dronk het gelijk maar leeg en wandelde weer verder. Een mooi stuk volgde, een slingerweggetje met veel groen, water en meer beschutting dus. Als je veel drinkt moet je meestal ook veel plassen. Bij gebrek aan een toillet langs de lijn ging ik op zoek naar een andere locatie voor een sanitaire stop. Dat viel niet mee want aan de ene kant vam het pad water en aan de andere kant huizen rn tuinen en nouja...zo hoog was de nood nou ook weer niet. Maar ja het moet toch een keer gebeuren en eindelijk was daar een zijweg met wat bomen en struiken en daar moest het dan maar gebeuren in de hoop dat er niet toevallig net iemand voorbij kwam. Na 2 dagen lopen word je verlieverlee toch wel een beetje stijf in je benen, alles gaat wat moeizamer en halverwege viel ik nu eens niet achterover (vanwege mn zware rugtas) maar viel ik voorover en automatisch stak ik mn handen naar voren! Midden in een bos brandnetels!  Ook de muggen hadden me opeens gevonden en vielen me van alle kanten aan dus ik wist niet hoe snel ik uit de struiken moest vluchten maar voorlopig hadden we het even gehad. Het was erg druk, veel vakantie-fietsers en wandelaars waaronder erg veel andere pp-wandelaars. Ik maakte regelmatig een praatje onderweg, leuk wat ervaringen uit te wisselen met medewandelaars maar ja ga je wel achterlopen op je bedachte tijdschema. Maar dat vind ik dan toch minder erg, ik geniet van alle kontakten onderweg. Ik naderde inmiddels Haren en liep door een soort stadspark waar ik een bankje in de schaduw vond en een uitgebreidde pauze hield. Ik at en dronk wat en checkte mn route. Die ging verder door Glimmen, en via een oude spoorbrug weer verder en verlieverlee kwam al veel meer bos op de route. Onverharde bospaadjes vind ik iig leuker wandelen dan asfalt. Op de route, nouja 500 m van de route af lag een horeca-aangelegenheid en aangezien in inmiddels wel trek had in een bak koffie week ik even van de route af. Het smaakte me ook best al was het erg warm op het terras, en na 20 min ben ik op mijn route verder gegaan. Sowieso is te lang zitten funest want dan kom ik moeilijk weer op gang. Beter wat vaker een korte pauze dan 1x een lange. Ik had in mn routeboekje gezien dat na eerst een paar enorme wietplantages tegengekomen te zijn het eerste hunebed al vrij snel in zicht kwam! Ook weer even een paar 100 m van de route af maar jammer om over te slaan dus dat doe ik niet. Ook daar kwam ik vakantie-fietsers tegen, raakten we even aan de praat en greep ik weer mn kans om te vragen of ze een foto van me wilde maken voor dat hunebed. Een stukje verder, in Midlaren lagen er zelfs 2, verstopt tussen wat oude boerderijtjes maar gelukkig stonden ze goed aangegeven. Na wat foto's en selfies want dit keer niemand in de buurt liep ik de laatste paar kilometers naar Zuidlaren waar ik wat hoopte te gaan eten. Daarna zal niet veel meer zitten en of de kampwinkel nog open is als ik daar aankom is ook nog maar de vraag. Maar eerst nog een lang warm stuk tussen 2 weilanden door waar ik vogeltjes zag die ik nooit eerder heb gezien. Geen idee ook hoe ze heten. Ik kwam op die laatste kilometers mensen tegen die ook het pp liepen en na een praatje boden ze me slaapplek aan in Roermond tegen de tijd dat ik daar ben!  Telefoonnrs uitgewisseld en ik ging weer verder. In het centrum vond ik al snel een terras in de schaduw, bestelde cougettesoep en een broodplankje en natuurlijk een ijskoude radler. Hier hadden ze m wel! Nadat ik uitgegeten was deed ik wat boodschapjes bij de Jumbo en zocht ik mn route weer op. Die laatste 3 kilometers waren best nog pittig. Opeens ben je het zat, moe en warm... En dan word je ook nog de verkeerde kant opgestuurd door mensen die denken dat ze weten hoe de route loopt omdat ze daar wonen. De route ging dit laatste stuk over het terrein van een psychiatrische instelling. Er liepen wat vage figuren rond en vreemd misschien maar dat maakte toch dat ik vanzelf een stukje harder ging lopen...uitgeput kwam ik bij de camping aan in Schipborg. Ik betaalde bij dr receptie voor mn overnachting en kreeg gelijk een corona-pasje mee. Dat was voor het sanitair gebouw, dan kon je aan de pasjes die buiten hingen zien hoe druk het was binnen. Net als vroeger op de kleuterschool met zo'n ketting die je om moest doen als je ging plassen. Dan zag een ander dat de wc bezet was. Ik zette mn tentje op, pakte mn douche-spullen bij elkaar en ik vertrok braaf mèt corona-pasje naar het sanitair-gebouw. De douche was verder prima en je knapt er iig een stuk van op. Na een telefoontje naar huis besloot ik lekker vroeg mn tent in te kruipen. Naast mij stond de tent van een echtpaar die bezig waren met een fietsvakantie. Ze zaten nog een spelletje te doen en ik ving af en toe wat losse woorden op. De vrouw praatte nog al hard dus je moest bijna meeluisteren of je nou wilde of niet. Opeens hoor ik namen vallen...van behandelaars, artsen en psychiaters die ik ken van Eleos! Ze had het ook over de Fontein, de Spreng en de Bedding en uit hun gesprek kon ik opmaken dat ze bij Eleos werkte. Heb ik weer...zelfs in mn vakantie achtervolgen ze me!