Etappe 12, Vilsteren - Heino.

Vanmorgen was ik ruim voor de wekker wakker. Dat heb je als je zowat al om 21:00 uur gaat slapen. Gisteren had ik gezien dat er een buurtbus kwam om 8:22 en dan pas weer om 9:50. De eerste tijd vond ik vroeg zat maar de tweede was wel weer erg laat. Dan zou ik pas tegen half 11 op mn route zitten en weglopen. Ik zou er nog een nachtje over slapen en aangezien ik lekker vroeg wakker was besloot ik voor de vroege bus te gaan. Ik maakte me klaar om weg te gaan.  Zo'n eigen apartementje heeft wel wat maar in je uppie uitgebreid gaan zitten ontbijten doe je niet. Althans...ik niet. Ik zette een flinke kop thee. Iemand had het koffiezetapparaat waarschijnlijk vuil achtergelaten want in het filter zat een flinke laag schimmel op wat oud koffieprut. Daarom maar thee. Het filter heb ik los op het aanrecht laten liggen. Dat moet de huisbaas zelf maar schoonmaken.  Ik at 2 boterhammen en maakte er 2 klaar voor onderweg. Ik nam nog een mandarijn en een bekertje yoghurt mee.  Ook lagen er pakjes drinken in de koelkast die je mocht gebruiken en ik koos een chocomel.  Ik liet geld achter op de keukentafel, deed alle lichten uit, checkte mn spullen en verliet het huisje. De sleutel deed ik in de brievenbus en in de miezerregen liep ik naar de bushalte die nog geen 2 min lopen was. Helaas...alleen een paal en geen hokje. Het miezeren werd regen en het stopte al snel met zachtjes regenen. Omdat ik behoorlijk op tijd bij de halte stond ivm bang zijn dat de bus te vroeg zou zijn pakje ik mn wegwerpponcho uit mn zak en deed een poging die aan te trekken. Het was nog een hele klus want het waaide en als je niet uitkijkt trek je dat dunne plastic zo kapot. Die ervaring had ik al.  vlak voor de bus kwam was het me gelukt en ik stapje in. Oeps mondkapje... ik stond er braaf mee in mn handen maar doordat mn oren verstopt zaten in mn capuchon kreeg ik dat kapje niet zo snel op. Nou eigenlijk helemaal niet. Ik hield het dus maar met mn hand tegen mn mond en neus gedrukt maar de chauffeur zag mijn getob en zei joh laat maar af hoor. Dat hoefde hij geen 2x te zeggen.  Ik zei dat ik naar Vlisteren terug moest en dat ik daar weer op mn route zou zien te komen. Je zeg maar waar je er uit moet hoor zei de chauffeur. Ook dat hoefde hij geen 2x te zeggen en een half uurtje later zette hij me precies af op t punt waar ik gisteren gestopt was. Zo doen wij dat hier zei hij. Je kan ook overal langs de weg gewoon je hand opsteken, dan stoppen we gewoon. Het scheelde mij iig nog 8 min extra lopen in de regen dus die regel beviel mij best!  Ik startte gelijk in het bos en daar kwam ik ook de eerste paar uur niet uit. Ik kwam ook geen mens tegen. Urenlang niet.  Het was een prachtige route door het bos maar het bleef wel jammer van de regen. Ik zag genoeg paddestoelen maar het weer nodigde nou niet echt uit om door mn knieen te zakken, wat met de dag al steeds meer moeite koste, en uitgebreid plaatjes te gaan schieten. 

Rond een uur of 11 was ie daar dan eindelijk, de zon!  Ik keek het nog even aan maar toen ie bleef schijnen begon ik verlieverlee wel te broeien in mn regenponcho en trok ik m uit. Na een flinke trippel door het bos kwam ik uiteindelijk terecht bij een camping. Volgens google maps zat er ook horeca en ik waagde de gok. Van mijn wandelpad, tegelijk het Maarten Rossum pad, kon ik zo de camping oplopen. Het was even zoeken nog naar de eetgelegenheid en toen ik die eenmaal gevonden had bleek ie dicht helaas. Hij zou om 1 uur open gaan en het was nu net 12 uur. Das balen, daar ging ik toch niet op wachten. Er liepen 2 mannen en toen die hoorden dat ik op zoek was naar koffie ging 1 van de 2 een bekertje koffie halen binnen bij de receptie.  Gratis en voor niks zei hij!  Het zonnetje scheen en ik besloot er even bij te gaan zitten. Maar 20 min pauze is lang zat dus ik liep de camping af en vervolgde mijn weg. Weer het bos in en dat bleef zo nog wel even. Ik zag ook nauwelijks iemand,  op die camping dan wel maar in de bossen kwam je echt urenlang niemand tegen. 

Soms stopte ik even om te luisteren naar de stilte. Naar de vogels en de ristelende blaadjes.  En opeens was daar dan het geluid van een kraan. Midden in het bos. De kilometer wandelpad die volgde was door die werkzaamheden 1 grote baggerboel. Mn schoenen zijn inmiddels wel wat gewend maar echt makkelijk lopen deed het niet.  Inmiddels was het zonnetje wel lekker gaan schijnen en vond ik het ook wel weer leuk om mooie paddestoelen op de foto te zetten. Ik kwam er genoeg tegen, zelfs weer 1 hele mooie rood met witte stippen gezien.  Toen ik eindelijk het bos uitkwam was daar het kanaal. En een lang saai pad langs het kanaal. Het eind kwam maar niet in zicht tot ik uiteindelijk heel in de verte een brug over het water zag. Daarna hoefde ik niet zo heel ver meer voor ik op het vakantiepark kwam waar ik zou overnachten. Er volgde nog een stukje door bos en langs weilanden en al snel was daar het vakantiepark Old Heino. Het was nog maar 3 uur dus ik besloot nog een kilometer verder door te lopen tot het centrum van Heino. Even een supermarkt opzoeken en misschien ergens een bak koffie scoren op een terras in de zon. Eerst even de AH in om te kijken of ik daar mn OV-chipkaart op kon laden. Dat kon niet maar ze stuurden me naar de sigarenboer aan de overkant. Daar kon het wel. Vlak naast de kerk zat een terras met zon. Ik besloot even een kop thee te drinken en terwijl ik daar zat bekeek ik de route terug naar het park. Of er niet een kortere weg was misschien? Dat niet echt maar wel een snellere manier. Er reed een bus. De halte zat pal naast het terras en stopte vlakbij de ingang van het park. Zo kon ik toch even makkelijk bijna 2 kilometer overbruggen. Het was nog wel even zoeken naar het juiste huisje. Ik liep eerst bijna het park voorbij maar op het park zelf was het ook nog even goed zoeken.  Uiteindelijk vond ik helemaal achteraan het juiste huisje. Degene die er woonde was er nog niet, maar ik kon via een achterdeur gewoon naar binnen gaan had ze gezegd. Ik besloot buiten mn schoenen eerst eens uit te trekken. Ik kon daar ook im eem tuinstoel wachten tot ze thuis kwam. Het zonnetje scheen tenslotte lekker. Nog wel dacht ik. En stel dat het nog een uur duurde? Ik ben dus toch maar naar binnen gegaan al voelde dat enorm ongemakkelijk. Ik zocht mn kamer boven op en bedacht me dat ik eerst maar eens ging douchen, dan was dat iig vast gebeurd en daar knap je wel van op.  Daarna ging ik maar gewoon beneden op de bank zitten en wachten tot de gastvrouw thuis zou komen dat duurde best wel even en het was ook wel spannend omdat je door het huis al een beeld vormt van de persoon die er woont en dan ben je benieuwd of dat klopt. Maar eigenlijk kon ik me niet echt een voorstelling maken.  Het was bijna zeker een gelovig persoon want ik was al diverse bijbelteksten tegen gekomen in het huis. Dat klopte iig, ze was nota bene ook een 'oud' GerGemmer. We hadden gespreksstof genoeg iig.  Of ik mee wilde eten had ze gevraagd en ik liet me verrassen.  Het was gezellig en het eten smaakte prima!  Ik belde Reinier nog even en we dronken samen nog een bak koffie maar om 22:00 vond ik t toch echt tijd om mn bed op te zoeken...