Van Ouren naar Troisvierges en door naar huis. (28-6-23)

Om 6 uur schrok ik wakker van m'n wekker. Ik was al eerder wakker geweest maar toch weer een poosje in slaap gevallen. Ik kon niet helemaal horen of het regende of dat ik de beek hoorde die langs de camping liep. Vannacht had het al een poosje geregend en via weer-online zag ik dat het vanmorgen vroeg ook zou regen. Niet zo lekker dacht ik toen, misschien overweeg ik dan toch wel de bus. Ik stak m'n hoofd buiten de deur maar het was droog. Wel een beetje grijs maar het was nog vroeg. Het kon nog alle kanten op. Ik liep richting toilet om m'n waterzak te vullen en stak gelijk m'n stekker in het stopcontact bij mijn plek om m'n mobiel op te laden. Ik ruimde m'n tas in en ruimde m'n tent op. Die was helaas nog best nat van de regen maar dat is dan maar zo. Alleen de grootste druppels schudde ik er nog even af.  Ik at nog een stuk of 8 cocktail worstjes die over waren van gisteren en een havermoutkoek. Ik was snel klaar want veel meer had ik niet. Om (letterlijk) klokslag 7 uur verliet ik de camping. Het was iets meer dan een kilometer daar het drielandenpunt wat deze vakantie soort m'n finish was. Ik maakte wat foto's en keek even rond en liep toen weer verder want wat moet je nog meer doen hier in je eentje smorgens vroeg. Nu werd het wel even spannend want ik verliet de GR5 om nu via andere wandelroutes richting Troisvierge te gaan. Het bijbehorende tekentje wat in m'n boekje stond kon ik al niet vinden... gelukkig stond de route ook wel duidelijk beschreven anders had het lastig zat geworden denk ik. Ik liep een pad in waar ik wel een wandelroute heen zag gaan waarvan ik dacht dat dat moest kloppen. Ik moest al gelijk gaan klimmen, aan de ene kant bos, aan de andere kant weiland en ik was nog niet zo veel verder of ik zag een ree staan in het weiland. Die keek mij aan en ik maakte snel een foto waarna hij met een paar grote sprongen zo de struiken in verdween. Nou dat begint al leuk!  Ik moest een behoorlijk eind rechtdoor en het was best mooi lopen maar op een gegeven moment leken de aanwijzingen in het boekje niet te kloppen met de bewegwijzering.  Moest ik nou dat bruggetje naar rechts al over of nog niet? Volgens de beschrijving wel maar de blauwe ruit ging rechtdoor. Die besloot ik te volgen, misschien kwam er nog een bruggetje maar toen dit pad opeens links stijl omhoog ging kreeg ik twijfels. Even Google maps erbij pakken dan maar dan zie je een blauwe stip in the middle of nowhere... daar had ik ook niet veel aan. Kleine bospaadjes zie je daar niet op. Ik ging toch maar terug en waagde de gok om de brug over te steken. De blauwe ruit die ik (dacht ik) moest volgend zag ik nergens meer. Ik zag een aander bordje Met een blauw WW2 erop en dat leek me logisch want het eerstvolgende dorp heette Weiswampach. Volgens de beschrijving klopte het ook aardig en ik volgde braaf dat pad door het bos. En niet zomaar een mooi  bos, een enorm bos volgens mij want toen ik een beetje op hoogte liep en ver van me af kon kijken zag ik alleen maar bos hier. Veel bos. Tot 2x toe sprong er een ree vlak voor me van het pad in de struiken of tussen de bomen. Die hadden mij veel eerder gezien dan ik hen en dan blijven ze natuurlijk niet staan  geen foto dus helaas... in het dorp Weiswampach zat wel wat horeca maar ik was er om 9 uur ongeveer dus dan is er natuurlijk nog niks open. Dat is een nadeel van heel vroeg starten. Ik volgde inmiddels een andere route, een gele ruit. Heel gul zijn ze er niet mee want ik moest goed zoeken. Ik liep het plaatsje door en kwam bij een wit kerkje aan. Daar ging de route heen om vervolgens een flink stuk te dalen en zo het dorp te verlaten en bij een meer aan te komen. Daar moest ik langsheen lopen en een stuk verder via een pad door n mooi stuk bos kwam ik weer boven op een heuveltop terecht.  Het wemelde daar in dat stuk bos van de piepkleine paadjes, honderden sprongen vlak voor je voeten weg. Ik heb er zeker te weten een aantal geplet, dat was niet te vermijden.  Ik klom omhoog om vervolgens via de andere kant weer een prachtig bos in te lopen. Behalve in de dorpen kom je ook echt niemand tegen in de bossen.  De kilometers vlogen voorbij en ik naderde mijn eindpunt. Het dorp Troisvierges. Daar zou ik misschien eerst iets eten of drinken en dan de trein pakken naar huis  nog even een laatste klim en toen ik boven liep en voor me keek zag ik een groepje dames aan komen lopen, van een andere kant vandaan. Ik had niet veel zin om ze op de hielen te zitten en ik zag dat ze hetzelfde pad insloegen als waar ik heen moest. Ik maakte nog wat foto's van bovenaf en liep de groep dames achterop. Het was een smal paadje, 2 aan 2 ging bijna niet daar, ze liepen ook achter elkaar op een rijtje. Ik liep nog maar een paar meter van ze verwijderd en liep te bedenken of ik ze in zou gaan halen of dat ik er achter zou blijven hangen. Even kijken wat hun looptempo is...  ik zie dat 1 van de achterste dames vaart mindert en haar rugtasje aan een ander geeft. Voor ik verder kon denken trekt de achterste dame opeens heel rap haar broek omlaag en staat ze in haar grote witte blote billen voor me om direct door de hurken te gaan om te plassen!  Zonder even achterom te kijken! De vrouw voor haar die haar tas vast had deed dat wel en schrok toen ze mij zag. Ik kijk niet hoor, ik kijk niet hoor! riep ik nog en wist niet hoe snel ik de dames, iig deze 2, voorbij moest rennen naar boven.  Boven op de top zag ik beneden de eerste huizen al van het dorp. Ik liep op een drafje naar beneden. Geen idee waarom. Omdat ik trek had in koffie, omdat ik snel de trein naar huis wilde pakken of vanwege die dames? Geen idee maar nadat ik langs de begraafplaats was gelopen en een kruispunt overstak zag ik warempel een heel klein en eigenlijk ongezellig terrasje aan m'n rechterkant. Ik liep er op af, er zaten wat mensen dus het zal wel open zijn.  Ik bestelde een Latte en nam even een pauze voor ik verder liep door de stad naar het station. Ik liep door een soort hoofdstraat verder naar beneden richting t spoor.  Ik kan het niet echt een gezellige straat vinden en al was het er wat druk, er zat bijna niks, geen winkeltes of terrasjes. Wel zag ik een bakker en ik stak de weg over. Ik kan geen muesli of havermoutreep meer zien en heb best wel trek in een lekker broodje. Genoeg lekkers binnen maar ik kocht een lekker pistoletje gezond. Ik dacht die kan ik lekker opeten als ik op m'n trein moet wachten.  Bij het station aangekomen enkele minuten verder wist ik even niet goed wat ik moest. Er stond een loket maar ik begreep er niet veel van in het Duits en Frans. Nederlandse vertaling waren ze even vergeten. Gelukkig kwam er een conductrice aan en kon ze me helpen een ticket te kopen naar Luik. Daar moest ik dan overstappen voor een trein naar Maastricht en verder. 2 perronnen, dat is wel simpel. De kans dat je aan de goeie kant staat is dan nog altijd 50%. Het was een lange rit van ruim 1,5 uur. Onderweg nog wat vertraging door een andere trein met 'pech' die voor ons zat  het was wel een leuke rit met prachtig uitzicht die ook lange tijd een rivier volgde. Prachtige gebouwen en zelfs kastelen die voorbij kwamen... Op het perron had ik een jongen die ook zat te wachten om hulp gevraagd en we raakten later weer aan de praat. Hij vroeg wat ik gewandeld had en vertelde zelf dat hij in Aken woonde en een vriendin had in Luxemburg. Dat is ook een stuk uit elkaar. We kletsten even wat, ik in m'n beste Engels en dat viel nog best mee. Je raakt er zo aan gewend dat ik bijna in het Engels ga denken en tegen mezelf praten want dat doe ik ook nog steeds!  :-)  Eindelijk waren we in Luik waar ik een automaat zocht om een ticket naar Maastricht te kopen. Gelukkig had ik daarna snel het perron gevonden waar die trein op verwacht werd en viel het wachten ook wel mee, 10 minuten, hooguit 12. Het perron liep vol mensen en al snel kwam de trein en stapte ik in. Even twijfels of ie wel de goeie kant op ging maar ik kon toch niet meer uitstappen. Gelukkig riep een dame het net om dus kon ik rustig van de rit genieten. Nouja, zo boeiend als de eerste rit was ie niet...  een aantal stations later kwamen we op Maastricht aan waar ik de trein naar Utrecht op zocht. Het was nog vroeg zat maar hij stond er gelukkig al ,omdat ik vast een plekje kon gaan zoeken en nog lekkerder, gewoon vast kon gaan zitten. Ik belde Reinier nadat ik had gezien via routeplanner hoe laat ik thuis zou zijn mits er geen vertraging oid is. Half 1 stapte in in Luxemburg in de trein en om 10 voor 7 vanavond ben ik pas thuis.  Na een lange, slaapverwekkende rit in de intercity naar Utrecht moet ik nog even overstappen op bus 90. Ik heb nog een kwartier tijd om even naar toilet te gaan en bij de AH wat te eten en drinken voor onderweg te halen. (Lees: iets te snoepen...)  Nog 5 minuutjes op lijn 90 wachten en een rit van een uurtje en dan ben ik weer lekker thuis!