1e etappe: Pieterburen-Garnwerd

Vannacht een paar keer wakker geworden door de kerkklok maar uiteindelijk werd ik pas om 8 uur echt wakker. Dat is voor mijn doen best laat. Tijdens wandelvakanties dan, want ik start dan liefst lekker vroeg. Ik begon met een wandeling naar het sanitairgebouw dat helemaal aan de andere kant van de camping lag. Ondertussen legde ik mn mobiel nog even aan de oplader totdat ie 100% vol was want als je gps gebruikt onderweg slurpt ie wel erg veel stroom en aangezien ik het spoor regelmatig bijster ben, zelfs met routebeschrijving en rood/wit strepen ga ik het liefst met een volle accu op stap. In het sanitairgebouw trof ik een stel, rond de 50 allebei schat ik, die ook pieterpad lopers waren. Altijd leuk om even wandel-ervaringen uit te wisselen. Ik kleedde me aan, at wat, vulde mn water aan want dat zou ik vast nodig hebben aangezien de zon nu al goed warm was en ruimde mn tent op. Helaas wat vochtig van dauw en condens maar ik had niet veel zin om langer te wachten met starten. Precies toen de kerkklok 9 x sloeg liep ik de camping af het pieterpad op wat er vlak langs liep.  en Eigenlijk begin ik vandaag pas echt!  Of ik gelijk door ga lopen naar Groningen weet ik nog niet. Het lijkt me dat het prima haalbaar is maar het moet ook leuk blijven. Andere wandelaars of mensen die ik tegenkwam en van deze plannen vertelde verklaarden me bijna voor gek dus ik ben toch maar gaan kijken of er mogelijkheid was om in Garnwerd te overnachten, een dorpje 5 km verder dan Winsum, waar ik niet wilde overnachten ivm de erg korte afstand. (Pieterburen-Winsum = 2km) Ik dacht er nog even over na en besloot eerst maar te zien hoe laat ik in Winsum zou zijn. Dan zie ik wel verder. Onderweg wel 5 Vodf adressen afgebeld in het centrum van Garnwerd zonder succes want òf bed al bezet òf ze verhuurden nog niet vanwege corona want ook te begrijpen is. Soms is de route niet echt heel duidelijk aangegeven met de rood/wit streepjes en ik twijfelde al een paar keer. Straks maar even checken dacht ik en liep vervolgens een klein gehuchtje door, langs een molen en moest over een smal bruggetje over t water en opeens zie ik gelukkig weer de rood/wit markering. Maar op het witte gedeelte ervan staat geen pieterpad maar kustpad! Ik schrok me rot! Ik ben toch zeker niet kilometers de verkeerde kant op aan het lopen?? Ik zoek de route online op en check mn locatie en op dit punt blijkt het kustpad het pieterpad te raken. Na even goed de kaart van mijn route in me opgenomen te hebben vervolgde ik dus toch maar mn wandeling. Blijkbaar loop ik niet alleen maar verkeerd, het leek toch echt goed te gaan. Na een wandeling van 3 uur kwam ik in Winsum, om 12 uur al dus best vroeg. Nou wilde ik wat boodschapjes halen voor onderweg bij de AH die ik al uit de verte zag liggen en ook had ik best dorst en vooral trek. Ik ging vlug de winkel door en probeerde de verleidende blikken van al dat lekkers wat me aanstaarde te onwijken en alleen mee te nemen wat ik nodig had en kon dragen. Banaan, appel, krentebollen, kwark, drinkyoghurt en een fles sap. Appelflappen zijn ook wel lekker en wegen helemaal niet zo veel (toch?) en daar liet ik t bij. Het pakje drinkyoghurt dronk ik gelijk leeg en terwijl ik zocht naar het vervolg van mijn route werd ik bijna aan de haak geslagen door een jochie van ongeveer 10. 'Oeps, sorry' verontschuldigde hij zich en zwaaide zn hengel met een zelfde enorme zwaai de àndere kant op. Ik liep richting het centrum en zag al snel een gezellig terrasje langs het water. Trek ik koffie en gelukkig was er nog een plekje in de schaduw vrij. Ik moest over een bruggetje en dat was een mooi plekje voor een foto en ik was niet de enige want meer mensen stonden selfies te maken op die plek. 2 oudere dames vroegen mij een foto van hen te maken. Dat is prima maar voor wat hoort wat dacht ik en vroeg ze of ze mij ook op de foto wilde zetten want ik ben niet zo goed in selfies, dan zijn mn armen altijd te kort enzo en duurt het een kwartier voor ik een fatsoenlijk zelfportret heb gemaakt. Ik ging door naar het terras. 'Eerst handen desinfecteren!' riep een jong serveerstertje naar me toen in in mn enthousiasme al richting een tafeltje liep. Een latte en een appeltaart besteld en het smaakte best. Ik durfde niet te lang te lang te blijven zitten want dan kom ik bijna niet meer op gang door stijve spieren. Ik betaalde en hees mn enorme tas weer op mn rug om de route te vervolgen naar Garnwerd. Ik had inmiddels een camping daar vlakbij gevonden en gebeld en er was nog wel plek voor een wandelaar. Wel 2 km van de route af maar beter wat dan niets en wat boeit die 2 km nou op 500? Het was nog even goed zoeken waar etappe 2 verder ging maar na 3x verkeerd lopen, mn gps raadplegen en het uiteindelijk maar aan iemand te vragen bleek het ook wel een moeilijk vindbaar begin te zijn. Langs het terras via een smal trapje naar beneden en dan langs het water een wandelpad volgen. Uit het zicht iig. Dat was een leuk stukje wandelen maar al snel dook de route weer tussen de uitgestekte weilanden en werd t (weer) een beetje saai. Vind ik dan. Ik vond t een beetje net als thuis en hou meer van bos of door knusse dorpjes. Ik hoopte op nog een bankje in de schaduw op de laatste 5 km van Winsum naar Garnwerd maar dat viel niet mee. 2 kwam ik er tegen maar in de volle zon dus liever niet maar bij gebrek aan beter besloot ik toch maar neer te ploffen op het 3e bankje in de zon. Even mn voeten omhoog, dat was wel lekker want die begon ik inmiddels toch wel te voelen. Ook dronk ik mn fles sap half leeg. Heel veel wandelaars maar vooral fietsers kwam ik tegen. Het pieterpad is ook te fietsen weet ik en ik heb afgelopen kilometers ook vooal over geasfteerde (fiets-) paden gewandeld dus ja, goed te fietsen. Onderweg zag ik een grutto die op een paaltje zat met een jong, die zat op een ander paaltje. Ze zaten flink te roepen naar elkaar en heel bijzonder dat ie zo bleef zitten terwijl er veel wandelaars en fietsers voorbij gingen! Ook erg veel vlinders, bijen, hommels en vooral heel erg veel bloemen onderweg. Velden vol margrieten, klaprozen, korenbloemen en nog veel meer en ik moet me erg beheersen om er niet gelijk steeds met mn camera op te duiken. Ik wil mn accu namelijk sparen om de dingen die we thuis ècht niet hebben vast te kunnen leggen. Na een lang saai betonpad tussen enorme weilanden door was Garnwerd binnenlopen wel echt een kadootje! Via een leuke oude ophaalbrug liep je het dorpje binnen. Het lag aan het water dus met overal bootjes, een oude...tsja...Tsjalk? Botter? Geen idee maar een leuk oud bootje iig. Ik maakte wat foto's op dat prachtige plekje, ook vanaf de brug van het vergezicht over het water tot ik opeens een fel gepingel hoorde. Spoorbomen? Ik heb geen spoor gezien dacht ik nog en keek verbaasd om me heen. Opeens stond ik daar nog alleen op die brug en zo gek is dat niet natuurlijk maar wel als iedereen na dat gepingel de brug verlaat omdat ie open gaat. 'Dat word rennen' riep iemand en lachte me vrolijk toe. Of uit? Nou rennen viel niet meer mee maar zo snel als ik kon begaf ik me naar de overkant en vond dat ik wel toe was aan een ijskoude Radler. Helaas...geen 0,0...dan maar een cola. Ook zag ik een mosterdsoep op de kaart staan, doe die er ook maar bij want geen idee wanneer ik weer een fatsoenlijke warme maaltijd krijg. Het horeca-gebruik ging hier wel via een heel ingewikkeld systeem. Je kon bestellen aan een balie, een plek uitzoeken en dan zetten ze je bestelling ergens op een andere tafel neer. Als je oplet zie je dat natuurlijk maar als je net even in je routeboekje zit te bladeren kan het je zomaar ontgaan en staat je soep dus gewoon bijna koud te worden... na een half uurtje besloot ik door het kleinste straatje van Nederland dat dus in Garnwerd ligt richting de camping te wandelen. In dit straatje stonden aan weerszijde enorm veel stokrozen! Helaas nog niet allemaal in bloei dus ik denk dat ik nog es een keer terug moet... :-) Ook stond er een prachtig oud kerkje vlakbij waar ik even binnen heb gegluurd. Die laatste 2 km vielen best nog tegen, helemaal als je een poosje heb gezeten en je heb er al aardig wat kometers opzitten. Het was best een mooi stuk, dat wel. Langs een kanaal en tot mijn blijdschap zag ik 2 ijsvogeltjes op een tak die half over t water hing. Heel onverwachts en best dichtbij ook en terwijl ik me verbaasde over hunnprachtige kleuren in het zonlicht pakte ik langzaam mn camera en weg waren ze weer! Helaas, jullie moeten me dus op mn woord geloven dat ze echt prachtig waren! Gisteren hoorde ik nog van iemand dat ik er eerlijk uitzag dus eh... :-)  Al snel zag ik wat tenten en caravans en had ik de camping gevonden. Vlak langs het water, en veel watersporters hier. Veel kinderen die aan het zwemmen waren of zich in een kano of waterfiets op het water verplaatsten en na me aangemeld te hebben mocht ik een plekje zoeken. Nergens is schaduw toch? Vroeg ik nog voorzichtig. Nee overal lekker zon! Nou loop ik heel de dag al in de hete zon dus had ik een schaduwplekje niet erg gevonden maar blij dat ik er was en dankbaar voor zon ipv regen installeerde ik me, nam een douche na eerst mijn handen ontsmet te hebben voor de 3e keer vandaag, en genoot van een paar minuten douchen zonder op de tijd te hoeven letten want gèèn muntje nodig! Niet dat ik dan veel langer dan 5 minuten blijf staan, maar het is toch wat relaxter. Na het douchen deed ik een wasje. Ik kan wel lekker op vakantie gaan maar dat gaat gewoon door! Ik spoelde het uit en kon het nog mooi even drogen in het zonnetje en de wind. Ik at een appelflap en een krentebol en zat toen eigenlijk goed vol. Ik bladerde door mn boekje om de route voor morgen te bekijken toen de eigenares van de camping me opzocht om het enorme bedrag van 8 euro te innen! Inclusief douche, toeristenbelasting en wifi en gebruik van kano maar als ik daaraan begin kom ik er denk ik nooit meer uit dus ik heb even lekker in het zonnetje liggen lezen om vervolgens op tijd mn tent in te duiken. Opeens kwam er een camper op me afrijden! Hij stopte en er stapte een man uit. Beetje 60+, net als de meeste campinggasten hier. of ik er bewaar tegen had als ie naast me ging staan? Nou nee...integendeel! Nu heb ik alsnog die schaduw! Ze staan wel zo dichtbij dat ik ze kan horen praten binnen in de camper dus ik hoop niet dat meneer (of mevrouw) hard snurkt... Beetje rumoerig is het hier wel. Geen uilen of kikkers en ook geen kerkklok hier naast het kanaal maar wel veel spelende en zwemmende kinderen. Ik typ nog even mn verhaaltje af en ga dan slapen om morgen aan de 2e etappe te beginnen. Op naar Grun!