Dag 5, Bomal - Barvaux

Uitslapen was er weer niet bij vanmorgen, ik was om 10 over 6 al wakker. Heb me nog wel een aantal keren omgedraaid maar moest op een gegeven moment ook plassen en aangezien het best nog een stuk lopen was naar de wc ben ik maar vast gegaan...  Toen ik mn tent opzocht wat al iets beter lukte bij daglicht maar toch nog een hele opgave was aangezien alles kris kras door elkaar stond zag ik dat mn buurvrouw ook al wakker was. Ze had gisteren aangeboden dat ik mn mobiel wel even bij hun op kon laden en daar wilde ik graag nog even gebruik van maken omdat ik graag met een volle accu de dag begin. Gisteravond laat in t donker kon ik amper mn eigen tent vinden laat staan die van haar!  Ik ben ondertussen gaan inpakken en heb mn tent even in het zonnetje uitgehangen zodat die ook droog meekon. Na een uurtje was ik klaar om verder te gaan maar ik moest eerst nog een half uurtje terug, de verkeerde kant op, omdat ik langs de Spar wilde. Ik had namelijk weinig tot niets meer 'in huis' en geen idee wanneer ik een nieuwe kans kreeg. Het termostaat in het dorp gaf al 26 graden aan en ik moest het eerste uur onbeschut lopen, in de volle zon. Ook even langs de weg om het dorp uit te komen wat ook niet fijn loopt en blijkbaar zag ik er moedeloos uit want ik kreeg 2x een aanbod voor een lift! Op dat moment leek het best even aantrekkelijk maar het zou als valsspelen voelen èn ik zou het leukste stuk gemist hebben! Dwars door het bos, van hèèl diep tot hèèl hoog! Op dat hele hoge stuk langs de mais en graanvelden was het vreselijk heet maar door de hoogte stond er ook wel wat wind wat het toch wat draaglijk maakte. Ondanks de hitte was het ook prachtig! Tientallen vlinders vlogen daar rond,nooit heb ik er zoveel tegelijk bij elkaar gezien! En een stilte!! Een rust!! Ik voelde me net Heidi of zuster Maria uit the sound of music!  Zwierig ronddraaien ging me alleen niet lukken vandaag en het zingen heb ik ook maar achterwege gelaten. Ik voel mn voeten behoorlijk. Mn tenen eigenlijk niet meer. Ik weet niet of dat goed of fout is eigenlijk... Ik heb al 5 blaren geteld en ben er verder ook niet knapper uitgaan zien. Lek gestoken door de muggen en mn benen en armen liggen open van de braamstruiken. Ook mn knieën vertonen al de nodige schaafplekken en schrammen en het lijkt of er 1 een beetje blauw word... Ja ik kon het dus niet laten en en al 2x op mn knieën gestuiterd! Gelukkig was er niemand in de buurt, dat scheelt een stuk, en het leek me wijs om na de 1e keer een wandelstok te zoeken. Dat hielp weinig want toen ik weer door mn enkel ging brak de stok gelijk in twee! Of het zegt iets over mij, of over de stok maar daar laat ik me verder maar niet over uit.... Na een flink stuk door het bos stond ik opeens voor een weiland. Leuk voor de qqafwisseling! Maar een weiland met een hek! Ik keek even rond en ja hoor, er liep een kudde koeien in datzelfde weiland waar ik doorheen moet! Meestal als ik een weiland met koeien nader komen ze altijd gelijk met zn allen mijn kant op gestuifd dus echt heel enthousiast werd ik hier niet van. Heel langzaam ging ik door de kleine opening waar ik al amper door paste met mn tas op mn rug en in slow motion vervolgde ik stapje voor stapje de streepjes van mijn route met ondertussen mijn ogen op de koppel koeien gericht. Warempel! Ze keken even op maar leken niet onder de indruk van mij en bleven gewoon waar ze waren. Iets vlugger verliet ik toch het veld en kreeg gelijk een hele stijle klim kado die erg lastig was maar dat stuk door het bos was ook geweldig mooi!  Sneller dan verwacht kwam ik in Durbuy aan! Een prachtig stadje waar ik vorig jaar met Reinier de toerist al heb uitgehangen dus dat hoefde nu niet persé. Mijn route ging wel dwars door het toeristisch centrum en aangezien het net 1 uur was besloot ik een eettentje op te zoeken. Nouja er zitten er genoeg dus zoeken was niet persé nodig maar een plekje in de schaduw was wel fijn. De menukaart was ook in het nederlands, dat was wel fijn anders had ik weer een tosti moeten bestellen en na een stevige lunch vervolgde ik mijn wel verder voor het laatste stuk richting Barvaux. Het begon al met een letterlijk adembenemend stuk bijna kaarsrecht omhoog het bos in. Ze hadden voor de aardigheid best een bankje neer kunnen zetten boven maar na 5 minuten op adem komen ging ie ook wel weer... Dit laatste stuk was niet heel erg boeiend vond ik, liep langs een kleine, rustige autoweg die na een poosje dalend het dorp Barvaux in ging. Een vrij grote plaats met aardig wat winkeltjes enz en verschillende campings. Ik koos voor de dichtst bijzijnde en dat is volgens mij geen verkeerde keus. Nederlandse eigenaren ( klein detaill: uit Rotterdam! )  Het oogt hier best gezellig maar ook rustig. Kinderen spelen in de rivier die vlak langs de camping loopt en het sanitairgebouw krijgt ook een ruim voldoende. Schoon en vrij nieuw zo te zien. Behalve het zonnetje is ook de wind erg aanwezig en ik ben nu ook erg blij met die extra gekregen haringen want ik vraag me af of ie anders nog had gestaan... Voor dit soort dingen heb je gewoon een vent nodig! Ik wel iig! Die van mij weet dan precies te vertellen uit welke hoek de wind waait en hoe ik de tent het best neer zou kunnen zetten.  Ik weet dat niet.... Ik let er alleen op of de wc dichtbij is.