Van Groot-Ammers naar Maastricht.

Afgelopen week besloten om vandaag alvast af te reizen richting Maastricht. Ik moest werken tot half 3 dus kon niet heel vroeg weg. Even omkleden, wat laatste dingetjes bij elkaar zoeken terwijl ik ondertussen een enorme stress-aanval krijg omdat ik inmiddels toch ook wel wat nerveus word. Eergisteren bleek Sky een enorm abces op z'n wang te hebben. Maandagmorgen kon hij pas onder het mes dus tot die tijd even uitzingen met antibiotica maar vanmiddag bleek het abces soort van opengebarsten te zijn met alle gevolgen van dien...  ik zal de ranzige details achterwege laten maar we hebben hem met spoed opgesloten in een grote konijnenkooi die voor het grijpen stond zodat de ellende wat beperkt bleef.

Toen was het 16:00 uur en bracht Reinier me naar de bus. Ik had geen OV-Chipkaart, die was opeens spoorloos, maar mijn wederhelft had gehoord dat je tegenwoordig ook heel handig met een app kon betalen. In de paar minuten die ik had voor mn bus zou komen downloadde ik de app en maakte vliegensvlug 'even' een account aan.  Toen zag ik een bus komen, stapte in en wilde enthousiast inchecken met die app. Helaas loopt de Buzz hier wat achter net als de chauffeur die niks wist van een app... maar betalen met je bankpas kan blijkbaar ook gewoon dus ingecheckt en plekje gezocht. Op naar Utrecht dacht ik tot ik er achter kwam dat de bus af was geslagen en richting Gorichem reed. Oeps. Even googlen leverde me op dat ik een half uur langer reistijd had dus dat was wel even balen maar ik kon weinig anders dan te accepteren dat het was zoals het was. Duurde sowieso bijna een half uur voor de bus naar Utrecht kwam dus ik kon even m'n tijd doden met dit verhaaltje typen.... 

Op Utrecht had ik een kwartier overstaptijd. Ik kon dus even naar het toilet en bij de AH-to-go wat te eten gehaald en richting perron gelopen waar de trein al snel binnen kwam. Ik koos helaas de verkeerde coupé. Althans dat denk ik. Ik heb nog nooit zo veel herrie om me heen gehad als nu. 2 jonge zwartrijders die samen 4 zitplaatsen bezet hielden, gewoon nee zeiden als een andere passagier vroeg of ie mocht zitten... enorm hard zaten te bellen en te lachen om niks en een enorme chaos van lege zakken chips en koffiebekertjes achterlieten toen ze zich uit de voeten maakten toen ze zagen dat er een conducteur richting onze coupé kwam. Een stukje verderop zaten 6 Limburgse dames die eerst om beurten een parfumfles leegspoten die ze misschien vandaag gekocht hadden, waarop de helft van de andere passagiers plotseling begon te hoesten en kuchen. Ze spraken zo ongelofelijk plat, het waren net 6 x Tineke Schouten die typetjes nadeden... En dan hebben we nog de Japanse dame die toen ik amper zat al aan mij vroeg, wijzend op mn grote rugtas: Where do you come from? Groot-Ammers zei ik en toen ze me vragend aan keek: Vlak bij kinderdijk, the windmiles... ik dacht dat weet ze vast wel te vinden. :-) Na een lange, vermoeiende en rumoerige rit naderde eindelijk Maastricht. 

Het was 20:00 en ik had nog niet echt een slaapplaats.  Er waren 2 campings had ik gezien en ik koos degene die voor mij het gunstigst lag met oog op mijn wandelroute morgen. Helaas kwam ik er achter dat de laatste bus om 19:00 uur ging dus dan maar lopen, ruim 3 km wat prima te doen is natuurlijk, is gelijk een leuk opwarmende, maar gezien het tijdstip vond ik het wel spannend. Als ik niet op die camping terecht kon was er geen tijd meer om terug te lopen voor het donker zou zijn. Ik waagde de gok, liep een klein uurtje en gelukkig was de eigenaar erg makkelijk en gastvrij. Ik had een telefoonnummer gebeld wat ergens aangeplakt hing en ik mocht een plekje zoeken. Achter de frietkraam hing een brievenbus, daar kon ik 10 euro in doen, dan was het oké. Het is volgens mij vooral een camper-camping, maar dat boeit mij weinig voor 1 nachtje. Ik heb een mooi plekje uitgezocht, tent opgezet en m'n bed opgemaakt. Nadat ik terugkwam van het sanitair gebouw vielen de eerste spetters.... Weltruste!