Van Schirm naar Ouren. ( 27-6-23)

Toen m'n buurtjes nog letterlijk onder zeil lagen was ik al weer uit de veren. Kussen leeglaten lopen, luchtbed idem dito, slaapzak oprollen enz... waterzak vullen bij het sanitair en alles weer opruimen. Even bedenken wat ik zou gaan eten, want zoveel soeps had ik inmiddels niet meer op voorraad. Een klein blikje vruchtjes en een flesje aardbeien-yoghurtdrank met extra proteïne. Dat moet goedkomen dan. Havermoutreep in m'n broekzak en banaan boven in m'n tas. Ik zou een wat groter dorp, Burg-Reuland, passeren onderweg, misschien kan ik daar wat halen. Ik pakte m'n tent in, haalde m'n mobiel uit de stekkerkast en liep naar de uitgang waar ik m'n douche-pas in de brievenbus gooide, zoals de jongen achter de balie gisteren gevraagd had. Even de drukke weg over zien te steken en dan weer recht omhoog de heuvel op zoals ik m'n gisteren recht naar beneden moest. Dat ging iets makkelijker. Toen had ik misschien nog een halve liter water en nu moest ik omhoog met 2,5 liter.  Ik moest eerst bijna 2 km lopen om terug op m'n route te komen. Wel met prachtig uitzicht vanaf die heuvel. Ik liep net te denken dat het me verbaasde dat ik in ruim een week tijd geen enkele ree of iets heb gezien.  En wat loopt daar tegen de bosrand aan in een weiland. Een ree! Hij bleef doodstil staan want hij had mij gezien. Misschien wel eerder dan ik hem. Of haar dan. Ik maakte wat foto's met mn camera en liep rustig verder terwijl ik me wel erg bekeken voelde. Ik zat al snel op de route en ging letterlijk over bergen en dalen. Iets minder bos maar daarom loopt het wel wat makkelijker. Toen ik wel even een stukje door een prachtig bos liep hoorde ik op een gegeven moment een vreselijk gekrijs, geschreeuw. Het klonk serieus best eng. Ik dacht zijn het nou een groep  (vechtende?) Wilde zwijnen die aan komen rennen? Daar zat ik niet zo op de wachten. Het bleef maar duren maar het leek van boven te komen. Zwijnen zitten meestal niet in bomen dus die vielen gelijk af. Ik zag nog niks maar het leken me 2 schreeuwende vogels. Hele grote, dat wel. Formaat buijzert ofzo. Zou er een nest zitten hoog in zo'n boom met schreeuwende jongen? Als ik dan maar niet een agressieve buizert achter me aan krijgt die zijn volgens mij ook link zat. Ik zag op een gegeven moment wel 2 grote vogels vliegen hoog boven de bomen. Ik ga er vanuit dat die het even niet eens waren ofzo. Op een gegeven moment had het toch op en liep ik verder. Het bos uit, de weilanden over en zo recht op een dal af. nouja, een beetje slingerde ging de weg wel. De weg en mijn route liepen heel stijl naar beneden het dorp in waarvan ik dacht daar iets te kunnen eten. Gelukkig was het niet zo heet als gisteren. Iets bewolkt maar als de zon zich liet zien was ie ook best wel warm.  Als je zo over de heuvels loopt zie je soms de dorpjes al aankomen maar dit dorp niet zo omdat het erg diep in een dal ligt. De route ging na een tijdje flink dalen opeens weer stijl omhoog. Langs een chateau. Meer een ruïne eigenlijk. Toen ik de poort even doorliep zag ik dat er een horeca gelegenheid was maar helaas...het is dinsdag dus bijna alles is dicht. Bijna 10 uur inmiddels en nadat ik wat foto's heb gemaakt vervolgde in m'n weg, nu weer naar beneden. Ik liep langs een prachtig oud kerkje. De deur stond open dus ik liep even naar binnen. Een prachtige mozaïek op de vloer viel me op. Ikiep een rondje en vertrok weer naar buiten. Ik zag meer huizen hier die net als de kerk erg oud waren. Door 1 'huis'  liep de route en daar doorheen gelopen ging m'n route al snel weer bijna recht omhoog. Na een klein klimmetje passeerde ik een ravèl pad, een soort oude spoorwegovergang waar een fietspad van is gemaakt. Ik moest nog een stuk recht omhoog net als een andere GR route maar bijna boven splitsten onze wegen. Ik moest een smal paadje in wat licht steeg en waarvandaan ik een mooi uitzicht had op het dorp wat ik verliet. Het pad steeg opeens ook bijna recht omhoog en elke keer als ik even stopte om op adem te komen keek ik achterom en verbaasde ik me over een prachtig uitzicht over het dorp. Het grappige is dat ik ook zag waar ik een uur of wat geleden nog liep, het slingerende weggetje over de heuvels richting dit dorp. Het klimmen ging door tot ik helemaal boven op de heuvel stond. Een boer reed ijverig rondjes met z'n trekker. Wat een mooi plekje om te werken dacht ik nog voor ik op een bankje neerplofte bovenaan onder 2 bomen. Achter mij stond een oud stenen kruis, ik neem aan ter herinnering aan iemand. Tegen 1 van de bomen was een plankje gespijkerd met een tekst die er door andere GR5 lopers opgeschreven is.  Na even een banaan gegeten te hebben liep ik  erder en al snel daalde ik af op een onverhard pad en liep ik een flinke tijd rechtdoor door het bos.  Er leek geen eind aan te komen en ik was m'n locatie een beetje kwijt inmiddels. Ik kon in m'n boekje niet goed meer zien waar ik was. Uiteindelijk kwam ik weer boven op een heuvel met een prachtig uitzicht. Bovenop kale heuvel stond ook de grenspaal al had ik eerst jiet door dat dat m was.  Ik had een grotere verwacht maar het was een kleine steen met de GR markering erop. Ik liep verder door een prachtig bos vlak langs de Luxemburgse grens. Ik liep in België nu maar tussen Luxemburg en Duitsland in. Ik daalde na een prachtig vergezicht naar beneden en zag de eerste huizen van waarschijnlijk het dorp Ouren. Ik liep langs een klein stroompje en zag daarin een doodgewone eend. Met een enorm aantal jongen bij zich. De jongen waren wel niet zo heel piepklein meer maar bij ons halen de meeste eendekuikens deze leeftijd niet en heeft moeder eend er nog maar 1 of 2 over.  Ze lag in het gras verscholen met haar kroost maar toen ik stopte om een foto te maken van een enorme rotspartij met daartussen een mooi wespennest wat me opviel sprong ze met haar kinders in het beekje en liet ze zich wegdrijven met de stroom mee. Ik ging snel verder. Er kwamen meer rotsen, zke had ik tijdens deze route nog niet eerder gezien. Ik liep langs de 'Rittersprung' en kwam al snel bij het mooie witte kerkje, de Peterskirche. Ik besloot even een rondje erom heen te lopen. Ik zag hele oude grafstenen staan en voelde even aan de deurklink. Die was open maar je kon alleen in het halletje komen. De kerk zelf kon je niet in, er zat een groot metalen hek die dat tegenhield. Na het rondje om de kerk liep ik het dorp door naar beneden en weer hoopte ik een beetje op iets van horeca maar helaas het leek er niet in te zitten. Ik sloeg beneden linksaf richting de camping. Een brede brug over en daar lag de camping aan de rivier de Our.  Ik meldde me aan, dat liep gelukkig soepel. Ik kreeg een enorme plek langs het water ook met een picknicktafel. Die stond iets verder weg dan de plek waar ik m'n tent zette maar ik zag een stukje verderop een man lopen die er sterk uitzag en vroeg of hij even wilde helpen de tafel wat dichterbij te zetten. Dat was geen probleem. War een  prachtig plekje is dit! Het sanitair is superschoon kwam ik later achter. Eigenlijk heb ik de finish al zo goed als bereikt. Eigenlijk is dat het drielandenpunt een klein stukje verderop maar Ik kwam er gisteren achter dat er een extra wandelroute is beschreven van het drielandenpunt tot het treinstation waar ik heen wilde om naar huis te gaan. Aangezien ik al een dag eerder hier ben dan ik verwacht had wil ik die trip van 15 km maar maken morgenochtend.  Ik was dan wel van plan zodra ik daar ben, hopelijk niet al te laat dan, de lengte van de etappe maakt niets uit heb ik inmiddels gemerkt, de trein te pakken naar huis. Die rit zal ook nog wel 6 uur duren denk ik maar ik kan er bij zitten ga ik van uit en het maakt niet zoveel uit hoelaat ik dan thuis ben. Ik loop dus morgenochtend langs het drielandenpunt en daarvandaan verder....