Dag 10, Swalmen - Montfort.

Ik ging gisteravond vrij vroeg slapen maar werd rond 23:15 wakker van 5 giebelende pubermeiden in de tentjes naast me. Geen idee wat er allemaal gaande was maar ze hadden blijkbaar erg veel lol. Er werd een poosje hard gelachen. 5 meisjes van volgens mij amper 16 die samen een paar nachtjes aan het kamperen waren. Hartstikke leuk maar graag een beetje rust in de tent aub. Langzaam werd het gelukkig wel stil en ik viel weer in slaap. Tot een uur of 3. Een vreselijk lawaai! Het leek wel of er een buldozer langs mn tentje en door het bos reed. Krakende bomen en enorme harde knallen of er van die omgezaagde bomen werden neergegooid ofzo. Wie doet dat midden in de nacht??  En dan nog vlak langs een canping?? Het duurde best een poosje. De 'buldozer- reed een paar keer wild heen en weer om vervolgens in de verte te verdwijnen. Ik probeerde weer in slaap te komen maar dat viel niet mee. Ik ging nadenken over de route van vandaag èn ik moest eigenlijk al wel plassen è de wekker ging over een half uur af...slapen lukte dus niet meer. Ik wist het uit te zingen tot kwart over 4 en ben toen maar gaan opruimen. Toen ik naar t sanitair liep zag ik dat de 2 meiden in de tent naast me ook al wakker waren. Stilzwijgend ruimden we allemaal onze tent op en ik verliet de camping terwijl hun nog uitgebreid gingen ontbijten en koffie zetten. Ik ben blij met mn drinkontbijt en een banaan. Daar zit ik goed vol van en red ik t prima mee tot mn eerste stop. Nou loop ik wel vaak de eerste 10 km graag in 1 ruk door voor ik de eerste pauze hou. Ik liep om kwart over 5 van de camping af en het was nog best donker. Maar met mn zaklampje in de hand moest het goedkomen. Eerst een stuk langs de weg voor ik op mn route was maar oeps...hij ging vrij snel en donkere bosweg in. Ik tuurde met mn lampje in het donker de bomen af want ik moest er nu niet één missen. Ik had niet veel trek om gigantisch te gaan lopen dwalen in het donker. Dat is overdag al spannend zat. Het grote bospad veranderde in een klein smal bosweggetje en ik voelde allemaal spinnewebdraden in mn gezicht. Thuis laat ik Reinier altijd eerst door zo'n paadje lopen maar als ie dit hoort hoef ik daar natuurlijk niet meer mee aan te komen. Het was wel een prachtig stukje bos, het weggetje slingerde langs een slingerend bosbeekje en het watertje zag er zo rustig uit in het schijnsel van mijn zaklampje. Ik werd wel een beetje nerveus want zag opeens geen rood/wit markering meer op de bomen en ik scheen enthousiast in  het rond met mijn lichtje. Opeens zag ik een wolf!! Oke...wel op een informatiebord maar het was echt even bijna echt. Ik had even geen behoefte om het verhaaltje erbij te lezen en zocht door naar mn streepjes. Nou zag ik weinig zijpaden en mijn ervaring is inmiddels wel dat ze dan niet zo gul zijn met markeren van de route. Ik stapte dus door en hoopte op licht aan het eind van dit donkere bos. Uiteindelijk kwam ik weer op een grotere bosweg terecht en daarvandaan liep de route langs en door Swalmen. Nog nooit van het hele dorp gehoord maar het was een leuk plaatsje met een prachtige enorme kerk in het centrum. Terwijl ik een rondje om deze kerk liep en natuurlijk wat foto's maakte kwamen er 2 oudere dames aanlopen. Ze liepen met van die nordic walking stokken. Ik dacht dat ze een anderw route liepen dan ik omdat ze van een andere kant af kwamen maar ze hebben dat rondje om de kerk gemist omdat ze een markering over het hoofd zagen. Al kletsend liepen we samen verder. Ze hadden een pittig tempo. Ik vermoed zomaar dat dit niet hun eerste wandeling is. Ze hadden gisteren al een poosje met mijn campingmaatje meegelopen, dat was wel grappig. Ik was haar 'kwijtgeraakt' en vroeg me al af waar ze ergens zou lopen. Toen ik al kletsend met de dames door het bos wandelde riep de één naar de ander: even stoppen... Oh moet je weer de bosjes in? Antwoorde de ander. Ik snapte wat ze bedoelde en zei ze gedag en liep wat verder vooruit. Ik zou ze later vast weer tegenkomen als ik een pauze hield, al dan niet om de bosjes in te gaan... een flink stuk verder stond een bankje in de schaduw en ik besloot daar even te stoppen. Mn rantsoen was schaars maar ik vond nog een vergeten bifi-worstje en een geplette snelle jelle en ik had nog een zakje tomatensoep. Die besloot ik maar op te maken want ik zou vandaag wel weer een supermartk tegenkomen en kon dan evt een nieuw halen. De soep was redelijk warm, in iedergeval niet koud en net als een zakje knijpfruit of een breaker dronk ik het zakje leeg. Het smaakte eigenlijk prima. Terwijl ik daar zat liepen de 2 dames me inderdaad weer voorbij en een paar minuten later besloot ik ze weer te volgen. Ik hees mn tas op mn al flink bezweette rug en stond het bankje gelijk af aan 2 andere pieterpadders die net aan kwamen lopen. Een man en vrouw die in een week 13 etappes van deel 2 aan het lopen waren. Ze deden 2 etappes op een dag! Wow! Dat doe ik ze niet na en ik vraag me af of dat wel zo slim is met deze hitte. Nou sliepen ze in B&B dus geen enorm zware rugtas, dat scheelt toch een stuk. Maar het lijkt mij niet leuk om zo snel over de route heen te rennen. Ik liep een stukje met ze samen maar ze hadden flink de pas erin en ik heb ze gedag gezegd. Langzaam ging de route langs Roermond en onderweg naar Melick. Koffie was nog steeds nergens te krijgen maar ik had gezien dat er in Melick wel een supermarkt was die open was dus daar besloot ik mn rantsoen aan te vullen en gelijk een goeie pauze te houden. Het was inmiddels 10 uur dus mocht wel. Opeens zag ik de 2 oudere dames met de stokken op een bankje zitten en bij hun zat een ander vrouwtje die al een paar keer bij mij op de camping stond. We kletsten even kort bij en ik liep door naar de super waar ik wel even voor van de route af moest dus ik zei gedag en ging er vandoor. Op een muurtje bij de suup at en dronk ik vooral het èèn en ander op. Banaan, croissantjes, drinkyoghurt. De rest stopte ik in mn tas en ik liep weer terug richting mn route. Er volgde een mooi stuk maar wel erg open en volle zon dus ik haalde mn petje los van mn tas. Er liepen vanmorgen wel erg veel pieterpadders op deze etappe, ik ben er al aardig wat tegengekomen. Ik ging dwars door Sint Odiliënberg. Ook nog nooit van gehoord natuurlijk maar leuk plaatsje met vanaf de brug pracjtig uitzicht op een kerk. Ook hier was niks open maar er was wel een watertappunt en ik dronk mn flesje water leeg en vulde het opnieuw. Daarna liep ik via een rechte weg het dorp uit en een flink bos in. Het was een mooi bos maar het loopt vaak wel rottig met al dat zand en die eikeltjes en denneappels op het wandelpad en ik was blij dat het eind in zicht kwam. Ik raakte inmiddels ook wel uitgeput en ik ging mn blaren voelen. Maar ik had er al wel 20 km of meer opzitten. Montfort kwam al bijna in zicht en via een mooie route langs vergrotingen van oude romeinse munten en drooggevallen beken liep ik er op af. Ik hoopte een keer een bak koffie te kunnen drinken maar helaas...in Montfort ook alles dicht behalve de coop maar die heb ik niet nodig, ik had mn inkopen al gedaan. Als ik had geweten dat ik hier langs de supermarkt zou lopen had ik wat dingetjes voor morgen hier wel gehaald maar dat kan ik niet terugdraaien. Dan maar gewoon door naar de camping die net na Montfort lag en en ik vervolgde mn route door het kleine dorp met de wel heel erg opvallende kerktoren. Net buiten het dorp keek in opeens tegen ene ruïne aan van een kasteel. Zag ik daar bou iets wat op een terras leek? Een bord aan de weg: koffie & vlaai en dat liet ik me geen 2x zeggen. Ik moest wel een gezondheidsverklaring invullen en genoot ondertussen van een lekker stuk vlaai. Nu had ik weer energie voor het laatste stukje, 2 km ongeveer naar de camping. Er zat wel een klim bij, dat viel weer tegen maar ik arriveerde om half 2 op de camping. Dat is nog best een prima tijd. Ik meldde me aan, en hij wees me de weg naar het tentenveld. En naar het zwembad, mocht ik daar gebruik van willen maken. Er was een snackbar en en cafe, das wel handig. Hij wees me de weg dus ...daar achteraan is het tentenveld. ....en ik moest een laan uitlopen van zowat, voor mn gevoel, nog een kilometer lang voor ik echt op mn plek was. Ik zocht een plekje en toen mn tent stond kwamen de meiden aanlopen die vannacht naast mij stonden. Ik ging douchen en pakte mn spullen bij elkaar maar oh help...zie ik een muntjesapparaat hangen. Daar had sie beste kerel niks van gezegd. En nu? Je loopt hier nou niet even naar de receptie. Ik draaide een beetje verveeld aan de kraan, waarom weet ik ook niet, en warempel...er kwam water uit! En geen koud, maar gewoon warm. Nouja ik kon dus toch douchen zonder muntje blijkbaar. De wc had een ander probleem. Je moet je eigen wc-rol meenemen en laat ik die nou niet hebben! Ik trok de stoute schoenen aan en vroeg aan mn campingbuurtjes of hen voor mij een half rolletje wc-papier hadden. Beetje genant wel maar ik moest toch wat. Toen ik weer fris en fruitig was besloot ik even naar voren te lopen. Eens kijken of er al wat te eten te krijgen was. Ik heb eerst nog even in de schaduw op het veldje bij het zwembad gezeten maar heel comfortabel was dat ook niet en ik ging dus maar op zoek naar de frietkar zoals ze hier zeggen. Ik koos een patatje zuurvlees. Soort stoofvlees gewoon maar iets zuurder van smaak. Dat smaakte prima. Het gerucht ging over de camping dat er weer een bui aankwam. Oeps..pijn schoenen stonden nog naast de tent en ik zag inderdaad een donkere lucht hangen. Terug naar mn tent dan maar. De buit is uitgebleven...3 druppels heb ik gezien maar misschien komt er vannacht nog wat? Zou wel lekker zijn als het dan gelijk wat afkoeld. Morgen loop ik waarschijnlijk wel een kortere afstand want het is erg lastig om een camping of slaapplek in Sittart te vinden. Een rustdag is ook niet zo erg, en misschien uitslapen tot 6 uur. En ik loop liever 1x 10 km en 1x 20 km dan 1x 30 km. Die ruim 25 van vandaag ben ik nog niet vergeten. Dat zou ook wel betekenen dat ik niet zaterdag maar zondag op de St.Pietersberg aankom. Ik vraag me af hoe het vannacht gaat. Dit is een erg onrustig tentenveld. Veel schreeuwende kinderen en blaffende honden maar de ouders kunnen er ook wat van...