Het is zover!
3 augustus 2015 - Tellin, België
2 weken geleden was ik klaar om te vertrekken naar Nijmegen om daar van 21/7-24/7 de wandelvierdaagse te gaan lopen. Daar heb ik 4x40 km gewandeld en heb m voor de 3e x op rij uitgelopen!
Een leuke, gezellige en mooie week heb ik daar gehad met geweldige mensen! Wat bijzonder dat je met eigenlijk wildvreemden die je maar een paar dagen per jaar ziet toch zo'n goeie band kan opbouwen.
Wat hebben we veel lol gehad, ontzettend gelachen maar ook gehuild...
Ik bleef tot zaterdag 25/7 om die dag te vertrekken van het Buitencentrum in Overasselt naar de camping "Parc la Clusure" in de Belgische Ardennen waar Reinier al met de kinderen was.
Na een lange rit van bijna 6 uur die op zich prima verliep kwam ik eindelijk aan in Jemelle waar Reinier me kwam halen.
Vanaf Luik werd t best spannend omdat ze vanaf daar alleen nog maar frans spraken en ik had al snel door dat ik met die 500 woorden die ik afgelopen jaar geleerd had echt nog niet zo ver kwam...dat beloofd wat...!
Wat een weekje uitrusten had moeten worden werd een heftige week.
Dennis raakte betrokken bij een auto-ongeluk samen met 3 vrienden en Eva en Esther indirect ook omdat ze erachter reden met 3 andere vrienden en dus vlak voor hun neus de auto waarin hun broer zat uit de bocht zagen vliegen, tegen een boom zagen klappen en in een diepe greppel zagen belanden.
Auto total loss verklaard maar zo een groot wonder dat alle vier na uitgebreide contole in het ziekenhuis met eigenlijk alleen lichte verwondingen mee terug mochten.
Iets waar we ontzettend dankbaar voor zijn en ik zie ook echt Gods bescherming daarin!!
Het had zo weinig gescheeld of het had heel verkeerd af kunnen lopen.
Er volgden wat dagen met een hoop gedoe en geregel, er werd veel gepraat, er waren veel emoties en nachtmerries maar vooral steeds dankbaarheid!!
Inmiddels is alles weer wat rustiger en is het moment gekomen dat ik vertrek van de camping om de route te gaan fietsen waar ik al zo lang naar uitkijk...waar ik zo heel veel zin in heb...maar toch zijn er dan opeens twijfels.
Ik betrap mezelf er steeds op dat ik uitvluchten zoek (t wordt zo erg warm, er komt onweer, t is hier gezellig, de jongens willen dat ik nog blijf, straks gebeurd er weer wat en dan ben ik te ver weg..) om mijn vertrek uit te stellen.
Maar dat doe ik dus niet, ook al vind ik t best spannend, ik ben er klaar voor, ik vertrek morgen gewoon!
Denk ik....
Een leuke, gezellige en mooie week heb ik daar gehad met geweldige mensen! Wat bijzonder dat je met eigenlijk wildvreemden die je maar een paar dagen per jaar ziet toch zo'n goeie band kan opbouwen.
Wat hebben we veel lol gehad, ontzettend gelachen maar ook gehuild...
Ik bleef tot zaterdag 25/7 om die dag te vertrekken van het Buitencentrum in Overasselt naar de camping "Parc la Clusure" in de Belgische Ardennen waar Reinier al met de kinderen was.
Na een lange rit van bijna 6 uur die op zich prima verliep kwam ik eindelijk aan in Jemelle waar Reinier me kwam halen.
Vanaf Luik werd t best spannend omdat ze vanaf daar alleen nog maar frans spraken en ik had al snel door dat ik met die 500 woorden die ik afgelopen jaar geleerd had echt nog niet zo ver kwam...dat beloofd wat...!
Wat een weekje uitrusten had moeten worden werd een heftige week.
Dennis raakte betrokken bij een auto-ongeluk samen met 3 vrienden en Eva en Esther indirect ook omdat ze erachter reden met 3 andere vrienden en dus vlak voor hun neus de auto waarin hun broer zat uit de bocht zagen vliegen, tegen een boom zagen klappen en in een diepe greppel zagen belanden.
Auto total loss verklaard maar zo een groot wonder dat alle vier na uitgebreide contole in het ziekenhuis met eigenlijk alleen lichte verwondingen mee terug mochten.
Iets waar we ontzettend dankbaar voor zijn en ik zie ook echt Gods bescherming daarin!!
Het had zo weinig gescheeld of het had heel verkeerd af kunnen lopen.
Er volgden wat dagen met een hoop gedoe en geregel, er werd veel gepraat, er waren veel emoties en nachtmerries maar vooral steeds dankbaarheid!!
Inmiddels is alles weer wat rustiger en is het moment gekomen dat ik vertrek van de camping om de route te gaan fietsen waar ik al zo lang naar uitkijk...waar ik zo heel veel zin in heb...maar toch zijn er dan opeens twijfels.
Ik betrap mezelf er steeds op dat ik uitvluchten zoek (t wordt zo erg warm, er komt onweer, t is hier gezellig, de jongens willen dat ik nog blijf, straks gebeurd er weer wat en dan ben ik te ver weg..) om mijn vertrek uit te stellen.
Maar dat doe ik dus niet, ook al vind ik t best spannend, ik ben er klaar voor, ik vertrek morgen gewoon!
Denk ik....
Ga ervoor zou ik zeggen. Dat je nog twijfels hebt en in een soort tweestrijd zit, dat kan ik volkomen begrijpen. Je bent nu nog jong en lichamelijk in een goede conditie, grijp die kans met beide handen aan.
Het zal toch eeuwig zonde zijn dat je deze kans door je vingers laat glippen en achteraf denkt .... ooh had ik maar wel dit avontuur ondernomen. Laat je niet weerhouden door alles wat er om je heen is gebeurt, loslaten, vooruitkijken en vooral uit het hart handelen.
De grootste hitte kan je simpelweg vermijden door gewoon vroeger op pad te gaan.
Ik wens je heel plezier en succes met je onderneming.
Nogmaals.....Ga ervoor