Dag 3, (en 4) van Echternach naar Mullert... ehh... Consdorf....

Weer een slechte nacht gehad door 2 luidruchtige buurjongens waar ik om half 4 wakker van werd. En waarschijnlijk niet ik alleen. Ze waren vreselijk hard aan het praten. Ruzie maken leek het wel en toen ze eindelijk in hun tent waren bleven ze wel een uur lang rommelen in tassen en met ritsen spelen. Echt vreselijk! Het duurde zeker een uur en toen het in de tent naast mij eindelijk rustig werd kwamen de eksters en het verkeer op gang. Er loopt best wel een vrij drukke weg langs de camping waar ook veel groot verkeer over heen gaat en die vinden het dan blijkbaar leuk om om 5 uur smorgens even naar elkaar te toeteren! Ik had eigenlijk niet veel zin om vroeg op te staan maar hier nog een dag én daarmee ook een nacht langer blijven had ik ook geen zin in. Ik wilde toch ook echt om 7 uur of half 8 vertrekken. Toen om 6 uur m'n wekker ging ruimde ik de boel weer in en ging ik er vandoor. Eerst nog even en ontbijtje halen bij de benzinepomp die vlak langs bij de camping zit, en daar kom ik sowieso toch langs. Een koffie-to-go en 2 chocolade-broodjes natuurlijk en voor onderweg 2 broodjes gezond. Het smaakte prima, jammer dat de locatie om te ontbijten niet zo prettig is. Aan die drukke weg en tegenover een bouwterrein. Maar om nou die koffie mee te nemen voor een pauze bij het eerste bankje of mooie plekje wat ik tegenkom... Er was wel vrij snel op de route een kapelletje op een mooi plekje met wat bankjes maar voor ik daar was had ik wel een enorm stijle klim te gaan. Dus ik at m'n ontbijtje gewoon op een muurtje bij de pomp. Daarna starte ik route 2 volgens de bordjes omhoog. Ik kwam langs het kapelletje, een stukje hoger weer een mooi plekje met een prachtig uitzicht over de stad Echternach. Ik was net op weg dus maakte wat foto's en ging weer verder. Al snel ging de route langs een woonhuis het bos in via een smal paadje. Veel grote rotsen langs het pad, het leek net zo mooi als de eerste helft van route 1 te worden. Ik hoorde opeens een flink gekraak uit de diepte naast me en zag daar een stukje beneden me in het bos weer een hert lopen! Hij scharrelde wat rond leek het en had mij blijkbaar niet gehoord of gezien. Ik bleef stilletjes wachten, misschien kwam ie dichterbij maar dat was niet zo dus ik ben op een gegeven moment maar zachtjes doorgelopen. Ik had ook eigenlijk het gevoel dat ik over zijn terrein ging...heel raar. Kort daarna kwam ik op een prachtige plek met enorme rotsen waar je via trappetjes tussen door moest lopen. Ik zag nog 2 trappen omhoog, links en rechts. Mijn route ging redelijk vlak rechtdoor maar ik besloot toch maar om 1 van de trappen te proberen. Het ging wel erg steil omhoog en met 12 kilo op je rug verlies je snel je evenwicht dus ik hield me stevig vast aan de ijzeren kabels die langs de trap mee omhoog gingen. Het was mooi boven, je keek over Echternach uit en ik zag nog een stuk hoger ook een uitzichtpunt. Daar kwam je natuurlijk via die andere trap. Ik besloot die ook maar gelijk mee te nemen nu ik hier toch was. Ook dat uitzichtpunt was prachtig maar er stonden wel veel bomen voor het uitzicht, dat was wel jammer en maakte het niet heel erg spectaculair.  De trap naar beneden is daarentegen wel een uitdaging. Ik besloot weer naar beneden te gaan maar dat was gek zat. Naar boven was al een dingetje maar naar beneden kijk je toch de diepte in. Toen ik bovenop stond zag ik 3 wandelaars tussen de rotsen lopen helemaal beneden. Die keken niet op of om en liepen vlot door. Vonden ze deze plek niet bijzonder dan? Dacht ik... Zagen ze die trappen omhoog niet? Geen idee maar ik vond het wel wat bijzonder.   Ik kwam vandaag veel andere wandelaars tegen. Dat was me al verteld door iemand dat deze route het mooist en meest populair is en daardoor gewoon drukker. Met dagjesmensen en gezinnen. Al snel kwam er idd een jong stel mij voorbij lopen. We wisselden wat woorden uit, ik begon in het Engels, want de meeste mensen die je tegenkomt spreken toch geen Nederlands. Ze praatten terug in het Engels en toen ze later doorliepen hoorde ik het meisje in het Nederlands nog wat tegen de jongen zeggen... :-D  De route werd steeds mooier! De rotsen steeds groter en ik keek m'n ogen uit. Ik stond vrij regelmatig even stil om om me heen te kijken want het pad was niet heel breed en ik was al een paar keer bijna gestruikeld over een steen of kei op t pad en op sommige plekken zou je toch zo een heel eind naar beneden gaan als je mis zou stappen of je evenwicht zou verliezen.  Op een gegeven moment kwam ik bij een bruggetje en een redelijk stroompje water. Ik hurkte en maakte m'n handen en armen nat. Nam m'n gezicht ook maar gelijk mee en maakte een kommetje met mn handen om wat te drinken. Het water zag er schoon uit en stroomde flink maar toch maar even een schietgebedje gedaan. Dat het goed mag vallen zeg maar... ik had nog wel 1,5 liter bij me maar geen idee wanneer ik m'n flessen bij kan vullen. Ik stond net weer op en er kwam een jongeman aanlopen. We raakten wat aan de praat vooral over de bijzonder mooie omgeving en route en liepen samen verder.  We volgden nog een tijdje het watertje waar ik uit dronk maar langzaamaan kwam het stil te liggen. Het pad slingerde nog een heel tijdje langs een droge greppel dus waar volgens mij water in zou moeten staan. Een stuk verderop kwam ik een man tegen die vertelde dat ze hier jaren terug als gezin altijd met pasen gingen wandelen en toen stond er gewoon water in de beek. Bijzonder... We staken de greppel regelmatig over met een bruggetje en keken regelmatig verwonderd over ons heen. De natuur is prachtig zei de jongen, hij sprak Vlaams, dat maakte het een stuk makkelijker. Maar de mensen maken alles kapot! En hij stak een heel verhaal af over het klimaat. Het het hele bos is inderdaad kurkdroog, je snapt niet dat de dieren nog wat te drinken hebben en dat er sowieso nog groen te zien was. We zagen veel dode bomen...Was de droogte daar ook niet de oorzaak van?  Opeens kruiste een vuursalamander ons pad! Wat een mooi beestje! We maakten allebei wat foto's en lieten hem de struiken in gaan. De jongen sloeg even een ander pad in om een kijkje te gaan nemen maar ik wilde doorlopen dus we gingen ieder onze eigen weg. Ik kwam langs een paar toeristische plekken waar het erg druk was. Een enorme grot waar je doorheen kon lopen en een rotswand met allemaal stapeltjes stenen. Het was er erg druk en sommige mensen en kinderen maakten er nog een stapeltje bij.  Terwijl ik wat foto's maakte kwam de jongen ook weer aanlopen.  We liepen na deze grot weer samen verder en op een gegeven moment liepen we het bos uit richting dorpje Berdrof. Op het punt waar je het bos uitliep wist ik niet wat ik zag...er stond een 'pisbak!'  Midden in de zon en het stonk ook vreselijk maar het eerste wat ik dacht was....waarom? Oke, al die wc-papiertjes achter bomen en tussen rotsen vind ik ook geen gezicht maar ik denk dat dat meer een vrouwending is. Ik denk dat een man wel gewoon een boom pakt...  We liepen verder het dorp in. Zo uit het bos dwars door een open veld voelden we pas goed hoe warm het was. We zagen dat er een kerk was, ik hoopte daarmee ook water maar helaas geen kraan of tappunt te zien.. Net om de hoek zagen we wel een paar picknicktafels maar dat was op een terrein van een kaaswinkel . Er stonden bordjes  op tafel met: No picknick Maar voor dat ik het had gelezen was de jongen al gaan zitten. Ik deed ook m'n tas af om m'n waterfles te pakken en ik wilde ook gewoon even 10 minuten zitten.  Maar ik zat net en een vrouwen stem riep had over het plein in het Duits: geen picknick! Nou... dan gaan we maar weer. Vlak om de hoek zag ik een terras. Ik besloot daar toch echt even een pauze te gaan houden. De jongen ging door en we hadden dezelfde camping in 't wooruitzicht in Mullerthal dus we zouden elkaar daar misschien weer zien. Volgens google was die camping tijdelijk gesloten wegens overstromingen maar we wisten niet of dat wel klopte. Alles was toch kurkdroog? Maar zo niet, dan liepen we een dorp verder, daar was ook een camping. Zou ik wel m'n plannen moeten wijzigen want ik wilde bij Mullerthal overstappen op route 3 na de overnachting. Dar ging dan niet lukken, dan moest ik doorlopen naar Echternach. En dan later met de bus naar Mullerthal om Route 3 te gaan doen. Ik liep het terras op en bestelde een cola. Die smaakte heerlijk! Ik was moe, had dorst en het was vreselijk warm en alleen water drinken daar word je op den duur ook erg flauw van. Een beetje suiker kan geen kwaad. Na een pauze van 15 min ongeveer liep ik verder, het dorp uit en het bos weer in. Er liepen hier veel toeristen, dagjesmensen, gezinnen met kinderen.... de meeste liepen mij voorbij of ze deze wandeling dagelijks doen maar er lopen hier erg veel korte rondwandelingen die je goed kan doen met alleen een klein rugzakje of flesje water. Het was een mooi stuk door bos en ook weer langs enorme rotsen. Ik moest een brug over, een gammele metalen hangbrug ging tussen de rotsen door. Onder me weer die drooggevallen beek. Het had toch wel een heel stuk mooier geweest als daar water in had gestaan. In verschillende opzichten... het was erg druk hier weer. Erg veel kinderen ook. Ik bedacht dat Matthijs dit vroeger ook echt geweldig had gevonden. Nu ook nog wel denk ik al weet ik niet of ik heb nog mee zou krijgen... het pad ging verder en verder en bleef bijzonder mooi! Echt enorme rotspartijen. Steeds dacht ik mooier kan niet maar toch iedere keer wel weer. Ik moest nog een keer het bos uit en stak de weg over. Aan de overkant zag ik een enorm hoge rots met een uitkijkpunt waarom een vlag stond. (Predigstuhl) Nu snap ik wat die man bedoeld had met dat het beter is andersom te lopen. Het leek me geweldig om naar boven te klimmen maar tegelijk had ik er eigenlijk de puf niet meer voor. Wel ging mijn route richting de enge stijle trap tussen de rotsen. Misschien kwam ik dan toch vanzelf bij dat punt terecht... maar helaas...ik ging wel een eind omhoog maar niet naar dat punt. Toen ik eenmaal boven was wilde ik wel proberen of ik er een kijkje kon nemen, zoveel hoger kon het niet zijn maar ik kwam er niet achter hoe ik er kon komen. Er liepen wat mensen waar ik het aan vroeg maar die wisten het ook niet.Ik besloot maar gewoon m'n weg te vervolgen.Er stonden vrij regelmatig wegwijzerbordjes met de afstanden erop. Het dorpje Mullerthal kwam steeds dichterbij. Al werd het wel spannend wat de camping betreft. Zou ie wel open zijn? Zitten er nou 1 of 2  campings?  Het zal toch niet zijn dat ik nog verder door moet? Ik weer dat het deels wel tussen je oren zit maar als je denkt dat je er (bijna) ben en je moet opeens nog eens stuk verder is dat niet prettig. Ik liep van bordje naar bordje maar het leek wel of de afstand tussen de bordjes steeds langer werd. Of ik ging langzamer waardoor de afstand groter leek... 3 km, 2 km... en toen was ik in Mullerthal. Het was nog even zoeken want ik volgde braaf de rode M (weer eens wat anders dan de gele...) maar ik stond opeens voor een riviertje of beekje wat vrij diep was en waar ik geen tekens meer zag. Wat nu... Er stonden 2 mannen aan de overkant. Ik vroeg of er een bridge was maar nee, Die was er niet. Ik moest zwemmen gebaarden ze lachend. Ik probeerde eens stukje naar links maar dat ging steeds minder op een pad lijken dus ik ging maar terug. Ik zag een smal paadje omhoog en besloot dat te proberen. Met mn blote benen tussen de brandnetels door en een beetje bang dat ik boven bij mensen in hun achtertuin belande maar dat was gelukkig niet zo. Ik stond wel opeens voor een vangrail. Ik klom erover en stak de weg vlug over maar toen werd het even lastig. Ik was m'n route kwijt. Ik besloot om via GPS richting de camping te lopen want daar zat ik best al vlakbij.  Ik raakte lichtelijk in paniek want ik zag allemaal bordjes met de rode M maar ook afgeplakt en: omleiding! Het was inmiddels bloedje heet en bijna 3 uur. Als ik toch verder moest had ik daar nog tijd genoeg voor tot het donker was. Ik had vandaag al meerdere keren een gebedje omhoog gestuurd maar toen ik bij de toerist informatie kwam kreeg ik toch te horen waar ik een beetje bang voor was, de camping was tijdelijk dicht en er was er echt maar 1.  Dat betekende dat ik verder moest. Het volgende dorp was maar 4 km zei de man. 4 km!! Weet je hoe ver dat nog is? Daar doe ik momenteel 4 uur over dacht ik! De man die ik sprak wilde wel even bellen of er plek voor me was anders had hij nog wel ergens een plekje waar ik m'n tent op kon zetten.  Er was plek en ik kon er heen.  Ik kon niet anders dus probeerde de knop in m'n hoofd om te zetten wat wel even moeite kostte. Ze hadden een koeling met frisdrank en ik kocht een blikje Fanta en een flesje water.  Het blikje dronk ik gelijk leeg en het flesje nam ik mee want ik had bijna niets meer, ik deed het laatste stuk niet zo zuinig meer omdat ik dacht dat ik er toch bijna was. De man wees me nog op de omleiding en zei dat ik vooral goed op moest letten bij de waterval omdat route 2 en 3 daar even samenvallen. En dan ook die omleiding erbij, dat maakte het extra verwarrend. Daar kwam ik al snel achter. Ik naderde de waterval, die hoorde ik al van verre, vooral door de vele mensen en kinderen die zich daar wel wisten te vermaken. Ik raakte weer flink in paniek want ik raakte het inderdaad het spoor even goed bijster.  Er stonden wegwijzers van route 3 en omleidingsbordjes maar waar ik heen moest was me niet helder. 'Heer, waar moet ik heen?'  schoot door m'n hoofd... Ik probeerde wat mensen aan te spreken maar die spraken geen Nederlands en begrepen me niet. Een groepje mannen zeiden dat ze ook naar Consdorf moesten en ik kon wel met hen mee door het bos die kant op maar ik wilde wel m'n eigen route lopen en niet via GPS, google maps... Ik probeerde mezelf tot bedaren te krijgen en riep nogmaals van binnen 'Heer welke kant moet ik op?'  Ik keek toch nog enigzins verwilderd om me heen en zag opeens aan de overkant van de weg in de berm en bosrand een metalen hek en naar het mij leek een bordje er bij. Ik liep die kant op en ja hoor! De rode M! Ik was zo blij en rènde bijna de weg over. Er volgde wel gelijk een stijle trap omhoog het bos in. Bovenaan een bankje en ik at daar een broodje gezond op en dronk een paar goeie slokken water. Ik bleef niet lang zitten want de muggen werden erg vervelend en vielen me erg lastig. Zo kon ik er wel weer een paar kilometer tegenaan. Er liepen nog best aardig wat mensen hier op dit pad, maar er bleek ook een rondwandeling te lopen van Consdorf naar Mullerthal en weer terug. Er volgde wel weer een heel mooi stuk met smalle rotsspleten waar ik tussen door moest. Het ging maar net, mn tas schuurde hier en daar wel langs de rotswanden maar eng was het verder niet. Op een gegeven moment hoorde ik een wild geknor achter wat rotsen vandaan komen. Oh grut...dat lijkt wel een wild zwijn...maar die zijn hier toch helemaal niet?? Of toch wel. Ik stond even stil, wist even niet goed wat ik moest en wat er voor me achter die rots was... tot er opeens een meisje voor me achter die rots vandaan kwam lopen met een hond aan de lijn!! Een soort bulldog, die dus echt flink aan het knorren was. Hij zag er niet alleen uit als een varkentje maar maakte ook hetzelfde geluid. De hond bleek geen vlieg kwaad te doen dus ik liep langs ze heen verder naar de volgende rotspartij. De route staat wel heel goed aangegeven gelukkig. Ik was bang zonder boekje het spoor bijster te raken en te verdwalen maar dat is echt onmogelijk. Het boekje gebruik ik ook bijna niet. Het is alleen in het Duits verkrijgbaar dus lezen kan ik het niet. Er staan alleen wat routekaartjes in, maar onderweg kom je regelmatig een overzichtskaart tegen die veel gedetailleerder is. Daar heb ik foto's van gemaakt die ik vaker check onderweg dan m'n boekje.  Die kaart is voor 5 euro te koop op diverse plekken, op campings langs de route en bij de toerist info.  Tot zover de reclame.  Het was nog een pittig maar ook mooi stuk. Ik heb de knop aardig om weten te zetten want wilde toch ook van dit stuk nog kunnen genieten.Ik was allang blij ook dat ik geen last had van die opkomende blaar! Die voelde ik nauwelijks. De waterval bij Mullerthal ben ik zo voorbij gelopen. Nouja ook niet echt, want ik stond daar paniekerig te doen, maar ik heb niet genoten van dat toch wel erg mooie plekje. Daar was ik toen even niet voor in de stemming. Het verbaasde me wel dat dat mooie plekje langs zo'n drukke weg lag... dat zag je nooit op de foto's die je online ergens tegenkwam.  Er waren ook zoveel mensen op dat moment dat ik helemaal geen zin had om me daar tussen te begeven. Het is bijna zeker dat ik er nog een keer kom over een dag of 2 dus heb ik nog een kans. Toen ik bijna op het punt kwam waar ik van de route af moest om bij de camping te komen volgde ik route C1. De eerder genoemde rondwandeling die regelrecht naar de camping ging via het dorp.  Het was maar een gehucht maar er zat best wat horeca en een boulancherie die ook wat andere levensmiddelen verkocht. Een soort campingwinkel, het hoognodige en wat duurder maar beter dan niks. Ik liep langs de kerk, langs een begraafplaats zo op de camping af dronk ondertussen m'n laatste water op.  Op de camping dook ik eerst het sanitairgebouw in, aangezien wildplassen niet echt tot de mogelijkheden behoorde de laatste kilometers, en dronk gelijk nog wat fris water. Ik meldde me aan en na betaling van 14 euro mocht ik m'n tentje neerzetten. Wilde ik misschien een 2e nacht blijven (wat ik aangaf) dan moest ik m'n tentje wel verplaatsen naar 1 plek opzij. Nouja dat was de grootste ramp niet. Dan had ik toch nog iets beweging op een eventuele rustdag. Ik liep naar het aangewezen plekje vlak bij een sanitairgebouw. Ideaal! Op dat plekje zat ook een stekkerkast dus ik kon makkelijk m'n telefoon opladen, die inmiddels bijna leeg was na 300 foto's en gebruik van GPS. Normaal staat m'n tent zo, ik duw met mn blote hand zo 4 haringen in de grond maar dat viel hier niet mee. De grond was kurkdroog en keihard. Ik had buurtjes die gewoon met een auto waren en vroeg of ze en hamer te leen hadden en dat was geen probleem. 5 minuten later stond m'n onderkomen, ingericht en al. Het was een omheind plekje waar nog wel een trekkerstent bij zou kunnen dus ik had ruimte genoeg. Helaas volle zon op die plek op dat moment dus ik zocht nadat ik eerst gedouched had een plekje bij een recreatieruimte in de schaduw om wat te eten.  Veel trek had ik niet, dus ik hield het bij het 2e broodje gezond en water. Er stond een koffieautomaat maar die werkte alleen op munten en omdat ik geen zin had daarvoor weer terug te lopen bewaarde ik dat voor wat later.  Ik ben om 9 uur m'n tent ingekropen en sliep vrijwel direct vermoed ik... daarom dit verhaaltje vandaag, op mijn rustdag getypt. Ik had gisteren al het idee dat het wel goed was om na 3 pittige wandeldagen een dag te niksen en te rusten. Vanmorgen besloten dit ook echt te doen al koste het wel wat moeite om aan mezelf toe te geven dat ik gewoon even rust nodig had. Heerlijk geslapen op deze fijne camping. Erg netjes, weinig drukte al ie ie best groot, en ook geen last van verkeer of luidruchtige buren. Rond 9 uur naar de  receptie gelopen en door naar de boulancherie waar ik verse broodjes, wat vrichtensap en yoghurt haalde. Even dit verhaaltje getypt en proberen foto's te uploaden maar dat valt niet mee, daarvoor is de WiFi denk ik te zwak. tussendoor nog een poosje geslapen tot de zon pal op m'n plekje scheen.  Ik loop af en toe wat heen en weer om toch iets in beweging te blijven en hoop morgen verder te gaan naar Echternach...