Dag 5, van Consdorf naar Echternach..

Ik was weer lekker vroeg wakker maar dat was niet heel gek denk ik omdat ik gisteren niet erg actief was geweest. Ik kon 's avonds ook niet in slaap vallen maar had wel tussen 11 en 2 even een tukkie gedaan om m'n luchtbed naast m'n tentje. Verder alleen kleine wandelingetje van m'n tent naar de bakker, naar de receptie, naar het sanitairgebouw en naar de recreatieruimte. Om maar een klein beetje in beweging te blijven, ik was bang dat m'n spieren anders in shock zouden raken. Ze moesten wel wakker blijven.  Om een uur of 6 ging ik m'n spullen weer bij elkaar zoeken en verliet ik de camping richting het vervolg van m'n route. Ik zag al in de eerste kilometer een hert in het bos. Hij zag mij wel en bleef een heel tijdje staan kijken. Ik kon dus op m'n gemak wat foto's maken al stond ie wel heel erg ver weg. De route ging vandaag grotendeels door bos. Wel klimmen en dalen en ook wel prachtige rotsen maar iets minder dan gisteren en dat was ook wel oké.  Op een gegeven moment stond ik opeens bij een nauwe kloof. Dit was dus die hele smalle kloof waar je een zaklamp voor nodig had zeker dacht ik maar dat was niet echt nodig. Hij was best behooijk smal, dat wel maar op de camping zat een man die zei dat hij er doorpaste dus ik dan ook. Ik liep dus vol goeie moed die kloof in maar na een stap of 4 zat ik vast. Muurvast. Ik kon niet meer voor of achteruit. De flessen water die ik aan de zijkanten van m'n rugtas droeg maakten me wat breder dan normaal. Ik kreeg het langzaamaan wel wat benauwd. Daar zit je dan smorgens vroeg om 8 uur in de middle of nowhere vast tussen 2 rotsen... ik probeerde door m'n knieën te zakken want onderaan leek het iets breder en dan maar in z'n achteruit want vooruit leek alleen maar smaller te worden. Ik schuifelde op m'n knieën langzaam achteruit en was toen wel even blij dat het nog vroeg was en er dus weinig andere wandelaars waren. Het lukte gelukkig al ging t wel stroef. Ik had toch dat potje vaseline niet thuis moeten laten...  Ik deed m'n rugtas af en zijwaarts kwam ik er uiteindelijk wel doorheen.  Poehee...echt donker was ie dan niet maar dit was dus die nauwelijks spleet waar ik over had gelezen. Helaas...te vroeg gejuicht.  Een stukje verder kwam dan denk ik de echte! Er stond een waarschuwingsbordje bij. Zaklamp word aangeraden en het was 50 meter. Dat leek me lang zat. Ik viste m'n zaklamp en hoofdlamp onderuit m'n tas en waagde me tussen 2 rotsen door die wel erg dicht tegen elkaar aan stonden. Er zat ook nog een bocht in wat het nog spannender maakte. Terwijl ik voetje voor voetje door die smalle spleet schoof hing ie daar opeens! In het schijnsel van m'n 'koplamp' zag ik opeens op ooghoogte een joekel van een spin hangen! Ontwijken viel niet mee aangezien ik al aardig klem zat dus ik hield m'n adem (en m'n buik) in en probeerde me zo smal mogelijk te maken. Ik hoopte dat ie niet schrok van bv m'n ademhaling en dat ie dan zou gaan lopen want ik denk dat ik dan opeens in staat ben om naar boven toe uit die spleet te klimmen. Opgelucht zag ik na de bocht licht aan het eind van de tunnel. Beetje jammer dat ik eenmaal buiten zag dat je er ook omheen had gekund!  Alhoewel... Er volgden nog veel meer mooie rotspartijen en de daarbij horende trappetjes. Opeens een bordje met 'Adventure Circuit'. Je kon nog eens 200 meter in het donker met zaklamp door een rotsspleet.  Die laat ik toch even aan me voorbijgaan. Ik geloof niet dat ik claustrofobie heb maar ik had voor nu even genoeg gehad. Ik bekijk de rots wel van de buitenkant, dat vind ik ook prachtig en daar geniet ik denk ik meer van. Ik was ook al even onderweg en voor mn gevoel had ik amper 2 km afgelegd.  Nou heb ik geen haast maar ik wil wel graag voor 't donker binnen zijn. Er volgde na een tijdje een stuk met meer bos al waren er ook nog enorme rotswanden. Ook de splitsing voor de extra tour kwam ik tegen. Je kon ook nog een extra stukje daarop lopen en dan weer terug om een bepaalde gedenkboek te zien maar ik wil misschien ooit nog eens een keer die extra rondes doen, dan kom ik die boom ook tegen denk ik dus voor nu liep ik gewoon door richting Scheidgen. Dat was ook nog een flink stuk en ik wist niet wat ik allemaal nog tegen ging komen onderweg. Heel even ging de route het bos uit, en een kale heuvel over.  Een prachtig uitzicht maar helaas ook wel gelijk ontzettend heet. Daar merkte je in het bos dus echt niks van. Net voor het pad weer aan de andere kant van de heuvel in het bos zou verder gaan zag ik een bankje in de schaduw en besloot ik een korte pauze te houden. Ik viste een snicker uit m'n tas en nam een paar flinke slokken water. Het stuk bos wat volgde was ook prachtig natuurlijk. Sowieso jou ik van bos. Maar de bossen hier zijn toch heel anders dan op onze Veluwe. Ik liep langs een grot waar ooit een kluizenaar gewoond zou hebben volgens het bord wat erbij stond. Het leek een soort bedevaartsplek nu. Het pad bleef door t bos gaan en bleef redelijk vlak lopen. Dat was ook wel even lekker want ik voelde m'n kuiten inmiddels wel goed. Ik passeerde het dorpje Dielchen maar de route ging er niet doorheen. De route liep een heel stuk langs een helaas weer droogstaande beek. Heel soms liep ergens een minuscuul stroompje water.  De route ging erg omhoog waardoor je een prachtig zicht had op het bos om je heen. Ik kwam nog enkele andere wandelaars tegen maar niet veel en allemaal backpackers die de Mullerthal trail lopen. Geen gezinnen met kinderen bv..  Ik zag op dit gedeelte veel rotsen met holtes.  Ik vroeg me af hoe die holtes ontstaan zijn maar ik heb echt geen idee. Ik zag op dit stuk van Route 2 wel zat plekken die geschikt waren om wild te kamperen of te bivakkeren eigenlijk maar dan moet je maar net zo'n plekje tegenkomen op het moment dat jij wil stoppen.  Ik naderde Scheidgen en hoopte daar wat te kunnen eten. Ik had niet veel bij me en had geen zin om onderweg met een brandertje in de weer te gaan. Ik zag een Hotel-Restaurant maar wel poepie sjiek en zo zag ik er niet echt uit momenteel. Er kwam een stel vandaan lopen en ik vroeg of het open was. Ja, alleen om wat te eten, de keuken gaat pas om 6 uur open. Nouja dan alleen wat drinken maar binnen vroeg ik of het ook mogelijk was om er iets bij te eten. Ja hoor dat kon, maar wel buiten. Nou dat was geen probleem, het terras had genoeg schaduw. De barjuffrouw bracht de kaart maar daar stonden niet echt simpele gerechtjes op leek mij. Ik had een probleem met de taal en kwam er niet echt uit. Ik probeerde duidelijk te maken dat ik gewoon iets van een broodje wilde met ham en kaas bv. Of een broodje gezond.  Ze leek het te snappen en ik was benieuwd waar ze mee terug zou komen. Ik dronk m'n cola want had ook enorm dorst. Ik drink volgens mij een paar liter per dag maar zweet me ook een ongeluk de hele dag én ik voel denk ik weer een blaasontsteking aankomen. Daar heb ik nu helemaal geen zin in dus nam me voor op de  camping toch nog even een extra liter leeg te drinken. Ik werd enorm verrast met een overheerlijk broodje gezond! 2 sandwiches gezond eigenlijk met een  schaaltje rauwkost erbij en een schaaltje chips... niet dat ik die combinatie erg snap maar het zag er erg lekker uit en smaakte nog beter!  Ik zat ook echt proppie vol en had zo genoeg energie om het laatste stuk richting Echternach af te leggen. Dat was nog 9 km. Vooral door bos eigenlijk en dat was heerlijk wandelen. Ik liep op m'n gemak want het was net 12 uur toen ik bij het restaurant wegliep dus tijd genoeg. Op deze helft ook weinig mensen. Maar ook minder spectaculair als de eerste helft van route 2. Halverwege m'n boswandeling lag er opeens een schedeltje ergens in de berm tussen wat keien! Het was helemaal schoon èn kompleet en ik weet dat het eigenlijk niet mag maar ik nam het toch mee want als ik het laat liggen neemt n ander t waarschijnlijk mee. Geen idee waar het van is. Een vleeseter aan de tanden te zien, misschien een vos?  Thuis maar eens opzoeken. Voor nu even verzinnen hoe ik t mee ga nemen naar huis zonder te beschadigen. Al snel zag ik tussen de bomen Echternach See. Dat betekent dat de camping in zicht komt. Ik besloot niet helemaal naar het centrum van Echternach te gaan volgens de route want dat stuk heb ik al een aantal keren gelopen. Vlak voor Echternach is er een aftakking naar de Camping zag ik van de week, dan kom je boven bij het zwembad uit en hoef ik alleen een stukje naar beneden te lopen. De receptie bleek in het weekend al om 2 uur dicht. Dat is jammer want ik wilde daar vragen met welke bus ik de volgende morgen naar Mullerthal kon. Er druppelden verlieverlee meer wandelaars binnen dus ik vroeg het aan een man die naast me zat. Hij had een App waarmee je precies de verbindingen en dienstregelingen kon zien. Zoiets als ons 9292 eigenlijk alleen lastig te ontcijferen als je het niet kan lezen. Hij zocht wat op maar kwam er niet uit door omleidingen die er waren. Vervallen haltes enzo. Het leek hem dat de bus niet kon komen waar ik heen wilde. Bij het busbordje beneden aan de camping waar wel 10 bussen komen kwam ik er ook niet uit. Ik raakte weer enigzins in paniek en maakte bijna plannen om dan naar huis te gaan morgen. Eerst maar eens douchen en ontbijt halen voor morgenochtend. Bij de pomp haalde ik wat boodschappen en een koffie to go, want op de camping zit niets. Ik kookte wat pasta en roerde er wat snack-knakworstjes door die ik in het winkeltje vond zodat het nog wat leek. Niet echt een culinair hoogstandje maar het smaakte prima.  Na het eten nog wat rondgevraagd hier en daar en ik denk dat het wel moet gaan lukken met een overstap om er toch te komen. Proberen kan altijd. Of zoals een campinggast zei: Als het verkeerd gaat is het geen probleem, dan brengen ze je gratis weer terug! Nou liever niet maar we gaan het zien. Beetje jammer is wel dat de 1e bus pas om 9 uur vertrekt o.dat het zondag is.  Dat wordt verplicht uitslapen! Al verwacht ik dat ik wel weer vroeg wakker zal worden want er staan inmiddels wel 12 trekkerstenten en het is al geen rustige camping. En dan heb je nog de eksters en het verkeer...  Weer even de knop om want ik ga liefst lekker op tijd van start vanwege de rust, de warmte en dat ik dan ruim op tijd op een camping arriveer. Hier kwamen er na 21 uur nog wandelaars aan... dat zie ik echt niet zitten dus ik hoop dat het wandelen verder voorspoedig verloopt. Ik hoop een overnachting te doen ik Larochette zodat ik de dag erna het laatste stukje van route 3 kan doen...