Dag 2, Van Moersdorf naar Echternach.

Vanmorgen weer lekker vroeg wakker en m'n tent uit. Het was al om 5 uur erg luidruchtig met verkeer, enorm veel vogels en mensen die wegreden met auto's van de camping. Ik ging een plaspauze houden bij de 3e boom rechts. Dat had ik gisteren afgesproken met mn buurvrouw, die had de 2e boom rechts al toegeëigend. Terwijl ik weer achter de boom vandaan kom wil m'n buurjongen net de 1e boom nemen en zo schrokken we even flink van elkaar!  Het was ook wel een beetje genante bedoening maar het sanitair gebouw is bijna een kilometer lopen, helemaal vooraan bij de camping. Dat ga ik nooit redden zei ik tegen m'n buurvrouw en die bleek hetzelfde probleem te hebben.  Gelukkig zaten we helemaal achteraan op de camping en heeft niemand er last van.  Er lagen ook al 20 hondedrollen dus dat plasje van ons kon er nog wel bij. Ik ruimde m'n spullen weer op en liep om kwart voor 7 naar de receptie om m'n sanitair sleutel in de brievenbus te doen en een broodje te eten wat ik nog bij me had. Daarna vertrok ik van de camping richting het dorp waar ik de route weer op kon pakken. Het was een flinke steile klim omhoog, bijna steil naar boven het bos in. Ik had al 2 kilometer gelopen voor ik weer op t pad was. Dat ging nog een flink stuk verder omhoog door een prachtig bos, dat dan weer wel. Op een gegeven moment zag ik zelfs een hert! Een foto maken lukte niet, hij liep teveel achter de bomen en struiken maar ik zag m duidelijk een poosje rondscharrelen.  Toen ik 'm niet meer zag vervolgde ik m'n pad. Het bleef nog behoorlijk een tijdje klimmen. Uiteindelijk belande ik helemaal boven op de berg. Er stonden een paar koeien die me aankeken of ze nog nooit een mens hadden gezien.  Ik was blij dat de zon zich nog niet liet zien, bovenop de berg waren alleen maar velden. Graan en maïs en gras ofzo. Geen schaduw te vinden. Ook een paar enorme windmolens stonden er. Ik liep over de heuvel heen om vervolgens aan de andere kant weer op een dorpje aan te lopen. Maar eerst genoot ik van het prachtige uitzicht hierboven. Er stond een bankje dus ik at en dronk nog wat. Ik was alleen nog maar aan het klimmen geweest dus kon wel even 10 min rust gebruiken. Het eerste dorpje waar ik daarna doorheen kwam was Mompach. Vergeleken bij het dorpje waar ik overnacht had was dit dorpje echt spik en span. Alle huizen zagen er netjes uit, in leuke kleurtjes geverfd ook en ze waren op meer plekken bezig met bouw en kluswerkzaamheden. Er stond ook een mooi kerkje met zowaar een watertappunt met drinkwater. Ik deed de hendel omhoog maar er kwam meteen een enorm harde straal water uit die zo hard op straat spetterde dat ik gelijk gedouched was. Ik maakte m'n hoofd nat en vulde m'n fles die al half leeg was zodat ik weer met een goeie voorraad verder kon. Ik vervolgde m'n weg, het dorpje door en weer eruit om weer het bos door te gaan. Dat beviel beter al was het nog niet eens zo erg zonnig.  Toen ik het bos weer e even uitkwam zag je in de verte het volgende dorp al weer liggen waar ik door zou komen.As het goed is teminste want hier weet je het nooit. Ik dacht al eerder een dorpje te zien leggen waar ik dacht heen te lopen maar dan maakte de weg opeens een rare slinger en ging ik averechts de andere kant op. Nu leek het toch wel te kloppen.  Ook dit dorpje zag er netjes en kleurig uit. Weer een prachtig oud kerkje waar ik na een korte pittige klim voor stond. Een bankje in de schaduw, daar nam ik maar even een pauze. Voeten omhoog en wat eten en drinken. Ik had graag een watertappunt gezien hier want het werd inmiddels toch wel behoorlijk warm en ik had erge dorst. Volgens mij kwam er hierna geen dorpje meer voor ik terug bij Echternach kwam. Ik liep een rondje om de kerk maar helaas niets te zien. Zelfs geen dorpsfontein met niet drinkbaar water...nadat ik even 20 min gezeten had ging ik weer verder. Richting een natuurgebied/woud. Bos dus gewoon. Vlak voor ik dat bos inliep zag een enorme hoeveelheid vlinders! Vooral van die grote oranje keizersmantels. Vooral de distels die langs de kant stonden zaten er vol mee! Wel 20 op een klutje. Sowieso zaten hier erg veel vlinders. Ik had me voorgenomen niet van elke voorbijfladderende een foto te maken maar soms kan ik de verleiding niet weerstaan. Vooral als ze thuis niet of weinig te zien zijn. Ik liep het grote woud door eigenlijk via 1 grote rechte weg. Een klein beetje saai vond ik dat wel. Het is dat ik regelmatig mooie vlinders zag, dat hield het nog een beetje leuk. Ik liep toch nog redijk dicht langs een gehuchtje maar dan moest ik van het pad af en volgens google maps leek het niet heel veel voor te stellen dus liep ik maar gewoon door, op Echternach See aan. Het ging weer, of nog steeds, recht toe, recht aan maar opeens was daar een prachtig uitzichtpunt waarvandaan je heel mooi keek op Echternach en het grote meer. Er stond een picknicktafel en ik besloot weer even een paar slokken te drinken. Niet te veel want m'n water was nu echt bijna op. Ik maakte  natuurlijk wat foto's en besloot het laatste stukje maar te gaan doen. 3 km tot Echternach centrum zag ik, dat is niet ver meer en het is me best meegevallen. Ik dacht dat ik  og een km of 8 moest en dat waren er opeens  og amper 5. Maar ik zat heel hoog daar en de route ging naar het meer daar beneden. Dat kon niet anders dan flink dalen worden. En inderdaad, met soort haarspeldbochten ging het pad vrij stijl naar beneden. Het werd ook steeds smaller tot het uiteindelijk net een gootje was. Dat liep beroerd. Ik weet ook  iet wat erger is, klimmen of dalen maar m'n scheenbeen en kuiten voel ik allebei erg goed. Ook begin ik een blaar te voelen. Hopelijk ga ik daar morgen geen erge last van krijgen. Dat komt waarschijnlijk door al die ongelijke, hobbige weggetjes. Scheef lopen veroorzaakt bij mij vaak een blaar, ik was er al een beetje bang voor maar dan sjouw ik al die pleisters en verbanden niet voor niks mee... Eindelijk na een hele lange stijlen afdaling kwam ik beneden bij het meer het bos uit. Bloedje heet!! Gelukkig zat er een terras aan het water en daar liep ik op een drafje naar toe om een koud glas cola te scoren. Een beetje suiker kan ook even geen kwaad denk ik.  Ik zat een min of 15 en ging weer verder. 2 km...het leek een klein stukje maar met de zon vol op je kop was het best een pokkeeind lopen nog. Het was net 2 uur geweest dus lekker vroeg nog en ik besloot in het centrum aangekomen eerst nog een terras aan te gaan. Ik bestelde wat te drinken en en pastamaaltijd. Het meisje wat bediende sprak goed Nederlands, dat was erg handig, helemaal als je erg moe ben. Dan is Engels moeten praten en naar woorden moeten zoeken al te veel...voor mij dan. Toen ik aan m'n maaltijd zat liepen m'n campingbuurtjes weer voorbij.  Die stappen aardig door heb ik gemerkt, maar ja, ze zijn samen net zo oud als ik in m'n eentje. Ook hebben ze een stuk minder gewicht bij zich, veel dingen verdeeld. Als je samen ben hoef je niet alles dubbel mee te nemen natuurlijk, dat scheelt veel gewicht. Ze dronken ook nog wat en we kletsten wat en daarna liep ik even langs de toerist info om te vragen om een gedetailleerde wandelkaart van de route maar die is er dus niet. Daarom kocht ik maar een magneetje van de trail en een rugzak-pin. Als aandenken. Ik heb 'm nog wel niet uitgelopen maar route 1 alvast wel.  Van de VVV door de winkelstraat weer terug naar de camping. Eerst nog even langs de mini-market om een blikje soep of wat fruit te halen.  Veel trek in eten heb ik niet. Te moe en te warm, maar je moet toch wat. Ik kocht een blikje tomatensoep en een blikje ananas. Echt fruit hadden ze niet vanwege de warmte (?) Maar een stukje ananas als toetje is ook lekker dacht ik.  Op de camping m'n tentje weer op hetzelfde plekje bovenaan de heuvel neergezet. M'n buurtjes stonden er ook net. En hetzelfde ritueel volgt als andere keren. Douchen, verhaaltje typen, tent in ruimen en als klap op de vuurpijl een soeppie warmen en daarna snel m'n tent in want morgen staat weer een pittige route te wachten. Route 2 en dan tegen de klok in. Dat op zich is al pittig genoeg... Maar dan kom je als eerst de mooiste plekjes tegen en heb je nog zin om te kijken. Als je dat op t laatst heb ben je meestal te moe en is elke extra stap teveel. Het spannendste deel vind ik nog een camping vinden. In 't ergste geval is er bos genoeg in de buurt maar om m'n tentje nou tussen de rotsblokken te parkeren vind ik ook zo wat...