Dag 14, Strabeek - Maastricht.

20 augustus 2020 - Groot-Ammers, Nederland

Vanmorgen een keer uitgeslapen tot ongeveer 6 uur. Ik was al wel een keer om half 4 wezen plassen, dat blijft heel vervelend, in het donker je tent uit en de halve camping overwandelen naar het sanitair gebouw maar ook al drink ik na half 8 niets meer, ik ontkom er niet aan. Meestal ging ik dan gelijk maar opruimen, in ieder geval sliep ik daarna nooit meer maar nu kroop ik weer lekker mn slaapzak in met dr gedachte dat ik nog wel 2 uur te gaan had voor de wekker af ging. Het zou niet zo'n lange etappe zijn en na de finisch ging ik lekker naar huis. Ook was het al een paar dagen lang bewolkt smorgens maar nu ging die vlieger helaas niet op. Ik ging tegen 7 uur op pad en toen werd de zon al best warm. Ik liep dus een stukje terug richting Valkenburg maar ten hoogte van het grote vakantiepark dook ik een bospad in wat ik gisteren omhoog gelopen was de Cauberg op. Nu dus een makkie, de berg af om weer bij mn route te komen al wist ik al wel dat er wat later weer een klim zou volgen om weer over die berg heen te gaan. Ik liep beneden langs het restaurantje waar ik gisteren een soep had gegeten en vervolgde zo het pieterpad. Het pad liep langs een stromend water en de bos en bergrand. Af en toe even klimmen maar ook weer dalen. Er lagen ook wat mergel-rotswanden bloot en achteraf heb ik spijt dat ik niet wat van dat losse zand had meegenomen. Leuk om in zo'n klein glazen flesje te doen als souveniertje. Nog maar eens terug dan :-D  Tussen de struiken en bomen door zag ik langs de waterkant een flinke boom staan die door bevers flink aangeknaagd was. Hij stond nog overeind, of ze het opgegeven hebben weet ik niet, maar het zag er wel bijzonder uit. Na een tijdje steeg mijn weg dan toch het bos in omhoog, al ging het niet heel erg stijl, maar vals plat is op een gegeven moment ook best vermoeiend. Ook al had ik geen last van een brandende zon, warm was het in het bos ook wel na deze lange periode van hitte dus het zweet gutste al snel van mn rug. Helemaal boven liep je vlak langs Berg en na het oversteken van een autoweg volgde Terblijt. De route ging dwars door dat dorpje heen en vlak voor Bemelen, ter hoogte van een theetuin die natuurlijk nog dicht was zag ik wandelaars achterop komen. Toen ze dichterbij kwamen zag ik dat het 2 dames met 2 hondjes waren die ik een paar dagen eerder ook al tegengekomen was. Al kletsend liep ik een poosje met ze mee, nouja we hadden hetzelfde tempo ongeveer en moesten de zelfde kant op dus het ging vanzelf. Het was wel even gezellig maar ik merk dat ik dan minder om me heen kijk en de helft van de omgeving mis en dat vind ik dan wel weer jammer. Ergens in de buurt van Bemelen liepen we langs een mooie rotswand, waar ik wat foto's wilde maken, en toen liepen de dames door. Maar later liep ik ze weer tegemoet omdat ze een pauze hielden bij een bankje. Ik wilde nog even doorlopen, en het bankje was vol dus ik dacht ik neem het volgende wel. Ik wilde ook eigenlijk doorlopen tot 9 uur voor ik een pauze nam. 9 uur ging het niet worden want het volgende bankje liet wel erg lang op zich wachten. Ik naderde langzaam aan Maastricht. De kerktoren, nouja, 1 van de vele, was in de verte al te zien en ik hoorde de klok 9 uur slaan. Ik moest wel heel erg nodig plassen inmiddels maar voor wildplassen was het hier wel erg druk. Erg open ook, maar wielrenners, mountainbikers en zelfs hardlopers passeerden bij im grote getalen. Ik wachtte nog maar even en hoopte snel een bakker of andere horecagelegenheid tegen te komen. Daar ging nog wel even een kilometer of anderhalf overheen, en ik liep via een lange rechte lijn richting het centrum van Maasstricht, en het station. Opeens was daar dan toch een koffie-tentje wat open was, terwijl het nog maar net half 10 was, maar ik besloot aan te gaan, een plaspauze te houden en een bak koffie te nemen. Ze hadden wel hele lekkere vlaaien en aangezien mn karige ontbijt al weer ruim 2 uur geleden was koos ik er een lekker stuk roomvlaai bij. Het was en grappig plekje. Het leek op een strandtent met van die strandstoelen. Ik besloot daar niet in te gaan zitten want was bang dat ik er dan niet meer uit kon komen, maar ik vond wel een ander prima plekje in de schaduw. De zon brandde goed dus dat was wel fijn. Een half uurtje later besloot ik toch verder te gaan al zat ik best lekker. Zo heel erg ver hoefde ik niet meer, ik was tenslotte al in Maasstricht maar uiteindelijk viel het toch best nog tegen. 5 km nog tot de finisch. Ik had net het gevoel dat ik op de via gladiola liep. Je bent er bijna, althans zo lijkt het, en het is ook zo als je ziet wat je gehad heb maar er lijkt geen eind aan die laatste 5 km te komen. Ik kwam langs het station, daar moest ik later dus weer terug naar toe, maar eerst nog even door, de brug over en dwars door de binnenstad waar het al best druk was met mensen, richting de st Pietersberg! Ik liep langs wat mooie plekjes, een watermolen en wat andere pooie gebouwen en liep toen het drukke centrum uit richting het fort. Ik kwam al een enkele andere pieterpadder tegen, die al op de terugweg waren. 'Nog een klein stukje'  riepen ze!  En even later een oudere man: 'Je bent er bijna!'  Het enige wat nog ontbrak was een klappende menigte langs de kant van de weg, net als in Nijmegen. Ik probeerde zo nonchalant mogelijk dat laatste stuk af te leggen, richting het fort, er omheen, en over de st Pietersberg naar de Enci-groeve wat het eindpunt was, maar de vele andere wandelaars, dagjesmensen en toeristen die hier liepen zagen ook wel dat ik een zwaarvermoeide pieterpadder was die blij was dat ze bijna de eindstreep gehaald had. Vlak voor de enci- groeve kwam ik een andere backpacker tegen, een Belg die de GR5 liep. Die kan je hiervandaan ook beginnen net als de GR128.  We liepen samen naar mijn finisch en hij was ook de eerste die me daar feliciteerde! Gelijk maar gevraagd of hij een foto van mij wilde maken. Sta ik er ook nog een keer helemaal op. Ik genoot even van het moment en het uitzicht en besloot toen op mn gemak terug te lopen naar beneden. Er kwam ook net een bui aan, een donkere lucht trok over en het rommelde behoorlijk. Toch maar even doorlopen dan want boven op die kale bergtop onweer op mn hoofd daar had ik niet veel zin in. Onderweg naar beneden kwam ik nog een watertappunt tegen en terwijl ik wachte tot die 6 mensen voor me geweest waren viste ik mn halflege waterfles uit mn tas en dronk het laatste beetje op om hem weer opnieuw helemaal te kunnen vullen. Ideaal dit soort punten. Beneden aangekomen ging ik restaurant Berglust aan omdat je daar een oorkonde kan vragen en het was inmiddels ook half 1, tijd om wat te eten voor ik naar het station loop en naar huis ga.  Dat was niet zo'n dom idee kwam ik al snel achter want toen ik goed en wel onder een parasol zat barste er een flinke regenbui los. Ik bestelde wat te drinken en een broodje geroosterde kip en genoot even van het prachtige uitzicht en van het feit dat mijn missie volbracht was en ik zo lekker naar huis ging. Ook al vond ik het wandelen erg leuk en heb ik ervan genoten, ik was ook erg moe en de warmte zat en ik heb na een week of 2 ook gewoon heimwee naar thuis!. Ik rekende af, kreeg mn oorkonde mee, gewoon een printje waar je thuis je naam op kon schrijven, en ik vertrok richting het station.ik had al gezien via ns- routeplanner dat ik eerst met een NS-bus naar Sittart moet en daarvandaan op de trein naar Utrecht. Ik liep weer door het centrum, richting de brug waar ik langs een souvenirs-winkëltje liep. Ik wilde even kijken voor een magneetje. Ik kocht er 1 van Maastricht en zag ook een erg leuke met een afbeelding van het pieterpad! Die is wel superleuk voor mn verzameling! Blij met mn aankoop liep ik verder tot bij het station waar ik vrij snel de goeie NS-bus zag staan en zo vertrok ik weer naar huis. Al met al een flinke rit, ik miste op Utrecht net mijn bus, moest bijna een uur wachten op de volgende en was uiteindelijk pas om 19:00 écht thuis....

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl